Kürtlerin kökeni konusunda birçok teori bulunmaktadır. Rahim Cavadbeyli’nin “Kürtlerin Kökeni” adlı kitabında Kürtlerin büyük ölçüde Hindistan kökenli olduğu öne sürülmektedir. Bu teoriye göre, Kürtler ve bazı diğer topluluklar (Lorlar, Gilekler ve Mazeniler) Hindistan’daki aşiretlerle aynı kökten gelmektedir. Cavadbeyli, bu halkların İslamiyet’ten sonra Türk devletleri tarafından Orta Doğu’ya sevk edildiğini belirtmektedir. Bu görüş, Kürtlerin kökeni hakkında alternatif bir perspektif sunmaktadır (1000Kitap).
Geleneksel görüşe göre ise Kürtler, antik Mezopotamya, İran ve Anadolu bölgelerinde yaşamış olan çeşitli topluluklardan türemiştir. Kürtler, tarih boyunca Guti, Hurri, Mitanni, Med ve diğer yerel halklarla etkileşim içinde olmuştur. Bu bağlamda, Kürtlerin kökeni genellikle İran ve Mezopotamya’ya dayandırılmaktadır. Kürtlerin Hint-Avrupa dil ailesine mensup olmaları ve bazı kültürel benzerlikler, bu alternatif teorilerin ortaya çıkmasına neden olmuştur (TDV İslâm Ansiklopedisi) (Milli Düşünce Merkezi) (Kundir).
Sonuç olarak, Kürtlerin kökeni üzerine yapılan araştırmalar ve teoriler farklılık göstermektedir. Rahim Cavadbeyli’nin çalışmaları, bu konuda farklı bir bakış açısı sunarken, geleneksel görüşler Kürtlerin kökenini daha çok Orta Doğu’ya dayandırmaktadır. Kürtlerin kökeni, tarihsel, dilsel ve genetik açıdan oldukça karmaşık bir geçmişe sahiptir.