FRİDA VE FREZYALAR (Eslem Civan)

FRİDA VE FREZYALAR

Hatırla, sana frezyalar aldığım günü

Hani;

Sokak sanatçısından istekte bulunmuştun

“Çelik’ten Hercai’ yi söyler misiniz gençler”?

O akşamüstü

Sen benim en sevdiğim çiçeği

Ben senin en sevdiğin şarkıyı öğrenmiştik

Donanmada gün batımını seyre dalmıştık

Birden yunusları fark ettin dalgaların arasında

“Bak bak, nasılda güzel yüzüyorlar ama”

Hayran hayran bakakalmıştık

Ben sana, sen onlara.

Derken, elimi tuttun birden

“Haydi gidelim” diye haykırışın

Hala yankılanır kulaklarımda

Kitapçının yolunu tutmuştuk, koştura koştura

“Frida’ yı anlatan kitap var mı acaba”?

Soru sormuyor, şiir okuyordun her konuşmada

İşte öyle bir seslenişti buda;

“Buldum, burada; hayat hikayesini aktarıyor tamamıyla

Diego, dedin gözlerimin içine bakıp

“Diego’sun sen benim, benim Diego’m”

“Onlar resme aşık, biz ise şiire.”

Güneşin tutulduğu andı

Gözlerinin gözlerime asılışı

Ve sonra karanlık oldu her yer

Uyandım uykumdan, sarıldım yokluğuna

Anladım birden seni yitirdiğimi

Hem de bir hiç uğruna

“Gidince döndüğüme ben bile şahit olmadım daha”

Deyişin geldi aklıma;

Ağladım, ağladım usulca…

ESLEM CİVAN