Yoksulluğun Çocukluğu

Yetmişlerin soğuk akşamında geldik şehre,
Anadolu’nun sırtında tükenmiş umutlarla…
İstanbul’un yamaçlarına kurduk yuva,
Gecekondu sokaklarında büyüdü çocukluğum.

Kitapsız büyüdük, eğitim uzaktı hep,
Hayallerimizi gömdük betonlara,
Köşe başlarında yitik düşlerimiz,
Her gün biraz daha eksildik farkına varmadan.

Bugün bakıyorum bu yorgun kente,
Aynı dert, aynı yara, başka yüzlerde…
Bir yanda açlık, bir yanda umut hırsızları,
Nasıl onarılır bu yıkık hayatlar, koca şehirde?

Şimdi büyüdüm, büyüdükçe anladım,
Gecekondu mahallesinde filizlenen umutlar,
Kırılmış dallarıyla göğe uzanmazmış,
Yine de hep bir ışık arar insan, karanlıkta