İnsànın değeri…

Şairler sultanı merhum Necip Fazıl Kısakürek “Benim ayağımın altı da müsait başımın üstü de, nerde olacağını sen belirle..” diyordu.

Demek ki insànın önce kendisinin kendi değerini belirlemesi gerek.

Bir insàn Allah’ın emirlerine uyar, Allah’ın kendisi için verdiği klavuzu hayatına tatbik edersse muhakkak ki her yönüyle güzel olur, değerli olur.

Değerli insàn çevresindekilere de değer verir. Bu nedenle onda kibir yerine tevazu, kendini beğenmişlik yerine nefsini kötüleme vardır.

Nasıl ki altının kıymetini sarraf anlar, insànın kıymetini de hakikaten insàn olabilmiş kişiler anlar. Bu yüzden şahsen hiçbir zaman bana bir yerde kıymet verilmedi diye üzülmem.

Üzülürüm ama nerede hata yaptım diye üzülürüm. Yàni karşımdakileri küçük görüp “hayır onlar bana değer vermiyorlar ama ben değerli biriyim” demek yerime “bu işte mutlaka bir hatam var” diye değerlendirme yaparım.

Seviyesi düşük meclisler vardır. Böyle topluluklardan uzak durmak gerekir. İmam-ı Azâm Ebu Hanife hazretleri (rahmetullahi aleyh) talebesi Yusuf’u yetiştirirken ona bir kıymetli yüzük verir ve bunun fiyatını gidip araştır, önce oduncular pazarına git, sonra sarraflara” der.

Öğrenilmesi gereken öğrenilir tàbi. Yüzüğün kıymetini oduncular takdir edememiş, sarraflar ise adeta açık arttırma yaparcasına kıymetini arttırmış. Talebe bunu hocasına anlatınca da “seni dinlemediler, ilgi göstermediler diye geçen gün üzülüyordun ya, şimdi git bu ilmini layık olan yerde anlat, bir de onların vaziyetine bak…” der.

İlmin irfanın âlemin nesine, değişirler adamı elin çingenesine demişler. Mesele budur. İlme irfana kıymet verenlerle olmazssan seni beş kuruşa satarlar, eğlenceye alırlar.

Hassseten ağır dini konuların avama anlatılmasına karşıyım bendeniz. Bazı hoca geçinenler bu hatayı hep yapıyorlar. Halka anlatılacak şey vardır, ariflere anlatılacak şey vardır. “Her söylediğin doğru olsun lâkin her doğruyu her yerde söymeme!” demişler.

Muhterem gençler, eğer aklî yönden yetersiz değilseniz mutlaka arayış içindesinizdir. İnsàn hayatı boyunca arayış içinde olur lâkin gençlik dönemi hemen her konuda arayışlarla doludur. Daha taşlar yerine oturmamıştır.

Gerçler, Ord. Prof. Dr. Ali Fuad Başgil hocanın (Allah gani rahmet eylesin) “GENÇLERLE BAŞBAŞA” isimli bir eseri var. Öyle kalın bir kitap değil. Sahaflarda bulun ve mutlaka alıp okuyunuz.

Alman şansölyesi ünlü Bismarck’ın bir sözü vardır:

“Akıllı insànlar başkalarının tecrübelerinden istifade eder, ahmaklar ise kendi üzerlerinde denerler” diyor.

Her tecrübe bir akılsızlık dersidir insàna. O hâlde başkalarının tecrübelerini öğrenip istifade etmek en akıllıca iştir. Gençler bu tecrübeleri kitaplarda bulursunuz ama faydalı kitaplarda.

Gençler ilmiyle amil, muhterem ve mübarek zatların eserlerini okuyunuz. Öğrendiklerinizi amil (yapıcı) olun.

Kullanılmayan mal ziyandır. 28.02.2024