KERİZ…

Birkaç tahtası eksik birini gördükmüydü “aklından zoru var” deriz.

Koyduğumuz teşhis doğrudur belki lâkin bugün “hangimizin aklından zoru yok?” diye durup düşünmeyiz.

Hele içinde yaşadığımız ve çoğu insanın materyalist yàni maddeyi tanrılaştırmış, hedonist ve para-menfaat nakız zihniyetli olduğu çağda.

− Beşe aldığımı 25’e sattım kih kih kih…

Çok mu akıllıdır bu adam?

− Çürük meyveleri ne biçim yedirdim…

Bu pazarcı mı akıllıdır?

− Siftah ettim, keşke komşum da siftah etse, yoksa dükkânı biraz kapatıp dolaşmaya mı çıksam?

İşte bu adam gerçekten akıllıdır lâkin bugünün (çirkefleşmiş) toplumu onu çirkin, münasebetsiz bir kelimeye hapseder: KERİZ…

Yukarıdaki misâl, Osmanlı’nın yükselme devirlerinde falan geçerliydi. Keriz ise bugünkü ifadesidir o mübarek kanaatkâr adamların.

Keriz kelimesinin birçok anlamı var. Söylemek zait  ama, biz günümüz toplumunda bolca kullanıldığı halini, “kolay aldatılan saf kimse” mánâsını kasdediyoruz.

Sonra da bu halimize bakmadan ona buna tahtası eksik veya “aklından zoru var” diyoruz.

Kanaatkâr adama keriz diyen beyinsiz…

O dediğin keriz bizzatihi sen olmayasın? Hattâ asıl tahtası eksik, aklından zoru olan…

4 Eylül 2023 Pazartesi