Portekiz’in Lapedo Vadisi’nde yaklaşık 24.500 yıl önce gömülmüş, dört yaşında bir çocuğun kalıntıları, insanlık tarihine dair kabul görmüş teorileri sarsan bir keşifle gün yüzüne çıktı. Lapedo Çocuğu olarak adlandırılan bu birey, modern insan çenesi ve iç kulağına sahip olmasıyla dikkat çekerken, aynı zamanda Neandertal’in tıknaz gövdesi ve uzuvlarına sahipti. 1998 yılında keşfedilen bu bütün haldeki iskelet, bilim dünyasında büyük yankılar uyandırdı.
Araştırmacılar, bu çocuğun, Doğu Afrika’da evrimleşip Avrasya’ya yayıldığı varsayılan modern insanların, aslında Neandertallerle çiftleştiğini ve bu soyu tükenmiş türün genetik kodunun bizim atalarımızda devam ettiğini gösteriyor. Bu bulgu, modern insanların ve Neandertallerin melezleşebileceğini ve böylece genetik olarak karışabileceğini ortaya koyuyor.
Bu tarihi keşif, aynı zamanda modern insanların ve eski akrabalarımızın tamamen ayrı türler olmadığı, ve insan yayılımının, daha ilkel kuzenlerimizin neslinin tükenmesiyle sonuçlanmadığı tezini destekliyor. Çocuğun, Neandertallerin ortadan kaybolmasından birkaç bin yıl sonra yaşamış olması, bu atalara ait özelliklerin insan genomunun derinliklerine kök salmış olabileceğini ve genç çocuğun geniş ölçüde karışmış popülasyonların soyundan geldiğini gösteriyor.
Lapedo Çocuğu’nun iskeleti üzerinde yapılan orijinal çalışmalar, antropologların insanlık tarihini yeniden değerlendirmelerine yol açtı. Bu keşif, Neandertaller ile birçok yerde birçok kez çiftleşildiğini belirten yeni araştırmalarla da destekleniyor.
Bu olağanüstü bulgu, tarihsel ve bilimsel topluluklar arasında, insanlık tarihi hakkındaki varsayımların yeniden gözden geçirilmesine neden oldu ve evrimsel süreçlerimizi daha iyi anlamamız için kapıları araladı.