Mevdudî âlim bile değildir…

Zamanımızda protestanlaşan bazı Müslümanlar Fırka-i Nâciye olan Ehl-i Sünnet İslâmını bırakıp bozuk yollara sapıyor, dinden imandan oluyorlar.

Bunların başında da Pakistan âlimlerinin, hattâ Şiâ ülemasının bile aforoz ettiği Mevdudî isimli şahsın saçmalıklarını benimseyenler var.

İmam Gazali (rahmetullahi aleyh). büyük bir müçtehid idi ama bir mezhep kurmadı, Şafi mezhebiyle amel etti. Gazali gibi âlimler alimi bir zat bile ilmiyle ucub etmiyor, bilakis sıradan bir mü’min gibi hareket ediyor, büyük bir mütevazilik sergiliyor. Oysa bakın Mevdûdî gibi ilim yerine cehalet tahsil etmiş ucuba kapılmışlar ne saçmalıklar sergileyebiliyor:

Bu zat, sahabeyi beğenmeyen, hattâ işi Resûlullaha (sallallahü aleyhi ve sellem) kadar götürüp haddini aşan biri.. Meselâ “Kur’ân’ın Dört Temel Istılahı” risalesinin sonunda (156’ıncı sayfa) “Allah Tealâ Peygambere (sallallahü aleyhi ve sellem) Nasr Sûresinde farzları (yani peygamberlik farzlarını) eda ederken kendinden sadır olan kusurlarından dolayı Rabbine istiğfarda bulunmasını emretmiştir.” diyor.”

Mâsum sıfatlı (günahsız) olan diğer Peygamberler için bile böylesi şeyler kabul edilemez.. Değilki son Resûl efendimiz (s.a.v) hazretleri için..

“Anlaşılan bu adam, günah olmadan tövbe olmaz biliyor. Ve Peygamberin (sallallahü aleyhi ve sellem) vazifesini eda hususunda günah işlediğini, kusur ettiğini sanıyor. Zavallı bilmiyor ki Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) istiğfarının mánâsı başkadır. O, namazdan çıktımı, “Estağfırullah, estağfırullah” derdi. Namaz günah mıydı ki, ondan dolayı Rabbine istiğfarda bulunurdu?

Helâdan çıktığında “Allahım senin affını dilerim” derdi. Acaba [def-i hacet ile] Rabbine isyan mı etmiş de af diliyordu? Böyle bir çok yerlerde istiğfar ederdi. Allah Tealâ Fetih Sûresinde [Nasr] “Ta ki Allah senin gelmiş geçmiş bütün günahlarını bağışlasın” buyurarak umumi ilânda bulunmamış mıydı!

(…….) Mevdûdî’nin cemaatinden ilmi ile tanınan (!) Müftü Muhammed Yusuf, bana reddiye olarak yazdığı makalesinde: “Kur’ân bütün peygamberlerin asi ve günahkar olduklarını beyanla doludur. Sen ise onlar için mâsumiyet iddia ediyorsun” diyordu. Allah’a sığınırız. Buradan anlaşılıyor ki, bu fikir onun [Mevdûdînin] cemaatinin inançlarındandır. Onu liderlerinden ve başkalarından almışlardır.” (Ahmed Davudoğlu, Dini Tâmir Dâvasında Din Tahripçileri, Bedir Yay.)

Âvatıf

Âvatıf, Arapça «âṭifet»in çoğuludur. Âtıfetler, lutuflar, keremler, bağış, ihsan, kerem, cömertlik. mánâları vardır. İktisatta kullanılan «sübvansiyon» ise, devletin verdiği destek, para yardımı tahsisat demek. Ezikler yabancı tâbir kullanmaya ne kadar meraklı… Oysa görüldüğü gibi öz Türkçemizde bolca karşılığı var bu tür kelimelerin.

Devlet tahsisatı diyebilirsiniz, devlet yardımı yahut bağışı diyebilirsiniz. Âṭifet-i devlet, devlet âvatıfı, hattâ yalnız başına âvatıf bile denilebilir.

Nice mâbedi İslâm halk âvatıfıyle durur salâta
Behey nádân sen bu gani necib milleti çulsuz mu sandın?
İstemezdi ol mübarek ecdâd kimseden böyle tek kuruş,
Lâkin verirdi âṭifeti, ehl-i kerem, kem riyâdan sakın

Camilerimizde makbuzsuz para toplanmasına şiddetle karşıyım. Lâkin makbuz mukabili bile olsa para toplanması kerihtir, çirkindir. Yukarıdaki bir kıtalık şiirimi de onlara nazire olarak yazdım.

Eskiden halkımızdan böyle para istenip durulmaz, hali vakti yerinde olan zenginler, riyâdan sakınarak ihtiyaç olanı götürür verir veya caminin ihtiyacı neyse görürlerdi. Benim gençlik yıllarımda bile mahalle camimizin bir zengin elektrik masrafını, bir diğeri su parasını üstlenirdi.

Marifet adım başında câmi yapmak değil, o mübareklerin yaptığı gibi idamesini sağlayabilmektir. Şimdi bedavadan oturdukları imam evinde âilecek elektrik ve suyu har vurup harman savuruyor imam, halk ise enayi gibi bunların israfını üstleniyor: Ne verirsen elinle o gider seninle.

Pekâlâ siz ne götüreceksiniz? Ateş olup canınıza yapışacakları götürürsünüz de haberiniz yok… Allah müstehakınızı versin. Sizin de size bu imkânı verenlerin de… CUMANIZ MÜBAREK OLSUN MUHTEREM OKURLARIM. 23.07.2021