Satanizm, tek bir tanım altında toplanamayacak kadar çeşitli ve karmaşık bir inanç sistemidir. Satanizm’in farklı kolları vardır ve bu kollar arasındaki temel inançlar bile çoğu zaman açılır. Hıristiyanlar, İsa’nın Tanrı’nın Oğluna ve çarmıhta insanların günahları için ölürne inanırken, Şeytancılar
Anton LaVey tarafından 1966 yılında kurulan ve Satanizm’in en bilinen dallarından biri olan LaVeyci Satanizm, bireysel özgürlük ve bencilliği bir erdem olarak görür. LaVey’in kurduğu Şeytan’ın Kilisesi, temellerinin maddi katkılar sağlanması şartı koşarak faaliyet göstermektedir. Bu kilise, şeytanın insanın yaşamında etkin bir rol oynaması bedelinin savunulması da, fiyatların bir kısmının şeytanın ya da herhangi bir ilahi varlığının gerçek olması
Satanizm’in tüm hayatları, hayatı sadece bir anı yaşamak ve kendi çıkarlarını ön planda tutmak üzere kurulu bir ideolojiye dayanır. Bu görüşe göre, dünya üzerindeki yaşam tek gerçekliktir ve ölümün ardından bir yaşam yoktur. Bu nedenle Satanistler, haz ve sefahati yaşamlarının merkezi haline gelirler. Şeytan’ın Kilisesi’ndeki insanlar, hem Tanrı’ya hem de şeytana karşı inançsızlıklarını ifade etseler de, ritüellerinde yine de şeytandan yardım isterler. Bu tutarsızlık, Satanizm’in bilgilerini yalanlar üzerine kurulu bir inanç sisteminin olduğunu ortaya koyuyor.
Satanizm, İblis’e tapmayı ayırma ya da içerebilir, ancak özünde Tanrı’ya tapmamak ve ona karşı gelmek amacıyla oluşturulmuş bir hareket olarak yapılabilir. Kutsal Kitap’ta Romalılar 1, Satanistlerin egemenliklerini ve motivasyonlarını açık bir şekilde bulmuşlardır: “Yararsız düşüncelere ve yakışıksız davranışlara teslim olmuşlardır.” Bu yanlış yönlendirilmiş inanç ve yaşam biçimi, kişilerin Tanrı’nın lütfundan uzaklaştırır ve sonsuz bir karanlığa sürükler.
Kısacası Satanizm sadece bir din değil, aynı zamanda insanın kendine ve hazlarına tapan, tehlikeli ve aldatıcı bir dünya görüşüdür. Bu düşünce yapısı kapılanan insanlar, Tanrı’dan uzaklaşarak ruhsal açıdan büyük bir tehlike”ye girerler.
CUMHA – CUMHUR HABER AJANSI