Toplumsal Değişme de Mücadele ve Empati

Toplumsal Değişme de Mücadele ve Empati

Kültür insanları bir arada tutan en büyük unsurdur. Çağımızda ,insanlar gittikçe kültür yozlaşması yaşamaktadır. Bunun en büyük nedeni eğitim.

Eğitim ailede başlar ,okulda devam eder ve ölünceye kadar sürer. Malesef ailede ve ilk ve ortaokulda gerekli eğitimi almamış çocuk profesör de olsa yetersiz kişilik eksik kültür onu ölünceye kadar götürür.

Temel eğitim bireyin ahlaki ve kültürel olarak kişinin yetişmesinde olmazsa olmazdır.
Günümüzde en çok karşılaştıklarımdan biri de gençlerin çabucak pes etmesidir. Mücadele den yoksunlar. Çünkü çocukluklarında hiçbir zorluk ile karşılaşmamışlar. Genelde zorluk ile mücadele edemeyen insanlar gençlik yıllarında aile kazanmış kendileri tüketici hayatı yaşamıştır. Oysaki zorluklar ile mücadele ederek hayallerden vazgeçmeden ,hayatta başarıyı yakalayabiliriz.

Mücadele diyoruz ama bu iş bir o kadar da kolay değildir. Konuyu anlatır iken geniş tutulmalı, sadece bir tarafa da yükü yıkmayalım.
Sürekli değişen sistemler ,insan ilişkilerinde ki iletişim kopukluğu en büyük sorundur. Rekabet ortamı oluşmaya kuruluş/ sistemler de temsilciler haltanlaşır. Temsilcisi bulunduğu yerde show dan başka bir şey yapmazlar. Ne de olsa koltuk sağlama almıştır. Bu tür kişiler gelecek nesillere bir önderlik yapmakta zayıftır.

Geçmiş ile şimdi ki dönemde ki köprüyü iyi ayarlamak lazım.Değişen hayat şartları gittikçe zorlaşmaktadır. Gençlerin kaygıları, sağlıklı düşünemez hale gelmektedir. Ekonomik ve sosyal durumda imkanlara ulaşmakta zorluk çekilmektedir.

Toplum demek bir arada görüntü veren değildir. Birbirine destek veren belli bir amaca yönelik olan birlik ve beraberliği temsil etmektedir. Bahsi olunan bu toplumda güçlü bir kültürel etki; sürekli ayakta tutularak ileriye gitmeli ve çağın gereklerine cevap vermelidir..
En Büyük Sorun Empati Yoksunluğu

Herkesin bir yanını boş bırakmak düşüncesindeyim. Hayattı biraz da iktisada benzetiyorum.Karnı doyan başkasının halinden anlamıyor. Oysa ki doyum noktasından sonra tekrar bir açlık duygusu veya başka bir eğilime ihtiyaç duyarlar .. Bu tür bireyleri mutlaka bir yanında eksik yaratmak gerekiyor ki , empati duygusu geliştirelim.

Her çıkışın bir bedeli olduğu gibi birde inişi olduğunu unutmayın.
Bu nedenle fazla şımarık olmaya gerek yok. Gün gelir ne han kalır ne de hancı …
İnsan kalabiliyorsak ne mutlu ..
Hüseyin Karahan