Anayasa değiştiğinde iş bitecek mi?

Dünkü yazımda milletin reyinin hangi istikamette olduğunu söylemiştim. Millet “değişmez, teklif dahi edilemez” zırvası başta olmak üzere artık kesin bir İslâm düşmanlığına dönüşmüş Türkiye’ye has lâikliğin de kaldırılmasını istiyor… Fakat…

Fakat… bugün kaldırıldığını var sayalım (dikkat, farz-ı muhâl demedim, zira ergeç kaldırılacak…) kavga yine bitmeyecektir. Üstad Mehmed Şevket Eygi (rahmetullahi aleyh) eski(mez) bir yazısında şöyle diyordu:

“Mısır devletinin anayasasında “Devletin dini İslâm’dır” diye yazılı ama o kardeş ülkede İslâmcılar ile devlet savaş halindedir. İslâm’a ve Müslümanlara zarar veren bu savaş İbn Teymiyye’nin, Muhammed ibn Abdülvehhab’ın, selefî ve aktivist İslâmcıların, terörü maksada ulaşmak için bir vasıta olarak kabul eden vurucu kırıcıların metodlarıyla sona erdirilemez.” (30 Temmuz 1998 tarih ve «Kahire Mevlevihânesi» başlıklı yazısı.) Yàni bundan 22 buçuk sene öncesine ait bir yazı..

Muhterem okurlarım malûmâlileri o tarihlerde Mısır gündeminde Anayasa tartışması yoktu. Ve kavga da lâiklik ile hiç tanışmamış Mısır yönetimi ile Müslümanlar arasında değil, Müslümanlar ile Müslümanlar arasında cereyan ediyordu. Mısır’ın Arap Baharı tuzağına kolayca düşüp, ardından darbecilerin (beynelmilel) hamisi ABD’ye poposunu dayamış amansız İslâm düşmanı bir zındığın darbesiyle kahrolmaları da bu yüzden oldu!

Bu arızî (geçici, arızalı, bozuk) düzen birgün düzelecekse bunun yolu; Müslümanların (dini iyi anlayıp) tam anlamıyla tevhid (birlik) olmasıdır...

Gelelim muhalefete…

Muhâlif  lâkin, kanı bozuk olmayanlar… Muhâlif  lâkin, (merhum anneanne ninemin deyişiyle) “burnunda námûs” olanlar… Muhâlif  lâkin, (yeni) Anayasa’da; “değişmez, değiştirilmesi teklif dahi edilemez” bazı maddeler bulunacaksa bunlar ancak,

“İSTİKLÂL MARŞI (ve muhteviyasındaki) DİN (…temeli EZAN), BAYRAK (Ay yıldızlı bayrağımızın kutsallığı), VATAN (parçalanamazlığı) gibi millî hamiyetle^[1] canımız bahasına koruyacağımız (aziz) değerlerimiz olabilir” diyecek olanlar…

.…..başımızın üstündedir. Onlara saygı duyar, “muhâlif  ama gerçekten de hayırlı, şerefli bir insan, fikirlerinden istifade edelim” deriz. Fakat bunları söylemekten içtinab eden (çekinen, sakınan) kişilere itibar etmeyiz.

O itibar etmediklerimize yàni bizim için “yok” hükmünde olanlara ve bizim için “düşman” hükmünde olan yıkıcı muhalefete deriz ki,

Medeni kanununu aldığımız İsviçre’nin  Anayasası’nı tercüme edip alsak bile bu bu cibilliyetsizlikteki muhalefetle ve bu hal-i pür-melâlimizle (dilsizlik, eğitimsizlik, iktidarı devirmek uğruna anarşi yuvası yaptığınız üniversitelerle) yine de batmaya devam ederiz.

Vatan şairi Nâmık Kemal, “Kurbân edip vücûdumu ben râh-ı millete / Terkeyledim hayâtımı fikr-i hamiyyete” der. Malûmâlileri Nâmık Kemal çok ciddî bir muhalifti. Lâkin “muhâlefeti” devlete hainlik ettirmedi.

Çağdaşı Ziyâ Paşa, “İnsan ki görür bu i’tibârı / Gitmez mi elinden ihtiyârı” diyor. Belki de onları Emmanuel Karasu’lar ile tam tekmil, can-ciğer biraraya getirmeyen (Başta II. Abdülhamid Han hazretlerinden olmak üzere) gördükleri i’tibârdı. Fakat Namık Kemal de Ziyâ Paşa da, maalesef devrin tuzaklarına düşmekten kurtulamadı. Mehmed Akif bile düşmüştü, artık kim düşmesin?

Bugünkü Anayasa ile halka (teorik olarak) tanınmış din, inanç, inandığı gibi yaşama hak ve hürriyeti hálâ vahim kısıtlamalara mâruz. Azgın, şirret (gizli kimliklilerin çoğunlukta olduğu) bir azınlık vergi ödeyen, askerlik yapan, memleketin has çocuğu dindarlara düşman muamelesi yapıyor.

Yazık ki, bu gidişata dur diyemedik… Baksanıza hálâ ağlıyoruz… HDP’nin bile hakkından gelip kapatamadık… Anayasa mükemmel olsa ne yazar? 16 Şubat 2021

——————————–
[1] Aslı Arapçadan dilimize geçmiş ḥamiyyettir. Mánâsı da, milletinin, yurdunun, yakınlarının şerefini koruma gayreti, millî şeref ve haysiyet, fazilettir.