ANNEME ÖZLEM

Gece kuşum
Sessizliği bozan
Pelit ağacında
Yuvalanan bülbülüm
Bir Anne hasreti
Pencerem sana açık
Senin kokunu arıyorum
Nağmelerin odamın içinde
Yalnızlığıma arkadaş
Ergünüm şiirini okuyorsun bana
Cennet hatundan gelen
Gözyaşlarımın mujganı
Sessizliğimin sesi
Araya birde bazan
Sülünümün sesi giriyor
Çığlığın yırtıyor
Gecenin matemini
İşte o zaman
Bütün sessizlik bozuluyor
Acım acıma karışıyor
Sanki ağaçların yaprakları
Bana Annemi fısıldıyor
Pelit ağacında ki bülbülüm
Perdeyi de açıyorum
Bir Anne acısı ile
Bakıyorum
Gök yüzünde dolunay
Parçalanmış kalbimi
Aydınlatıyor
Bense yitip giden
Çocukluğumu kaybettigim
İki yüz metre ilerideki mezarlıktan
Çam ağaçlarının kokusunu
Annemin kokusu
Çam kokusu ile gelir diye
Göz yaşlarımla beraber
İçime çekmeye çalışarak
Benliğimde hissediyorum
Bazen de ben ona gidiyorum
Dertleşiyorum
Toprağına çiçeklerine
Can suyu veriyorum
Gecenin soğukluğunu
Annem ısıtıyor
Ben hiç üşümüyorum
Bazı geceler
Sabah seherini
Beraber karşılıyoruz
Bazan sen gittiğin evine
Beni ziyarete geliyorsun
Beraber televizyon izliyor
Kelebek gibi omuzuna konuyor
Sırtımı okşuyorsun
Bazı sabah uyandığımda
Yanımda beni seyrediyorsun
Çok ağladığımı görüyor
Rüyalara girip
Benim ağladığımı söylüyorsun
Evin düzeni aynı
Hiç değişiklik yapmadım
Gelince aradığını
Bulamazsın diye
Her şey yerli yerinde
Neden gittin be Anne
Sensizlik çok acıymış
Çocukluğumda
Seninle gitti be Anne
Hediyen tesbih zikirde
Diktiğin kazak üstümde
Şimdi hiç korkmuyorum
Hak baki olduğunda
Orada beni karşılayacak
Üşüyünce üstümü örtecek
Terliklerini giy diyecek
Arkamdan dualar edecek
Mezarının yanında
Uzattığım elimi tutacak
Bir cennet Hatun
Annem var…