Biraz yürek yiyebilsek…

Bir ağaç mutlaka budanır. Budanması onun daha sağlıklı olmasını sağlar. Lâkin bu budama mevsiminde ve gerektiği kadar yapılmalıdır.

Aşırıya kaçılırsa ortada ağaç yerine ağaç görünümlü bir kütük kalır.

Dinimiz İslâm’ın Türkiye’deki hali de budur.

Türkiye’de kurulan bozuk düzen ana gaye olarak İslâm’ı budamayı hedef almıştı. Hattâ kimi muteber ve muhterem tarihçiler, bunun Lozan’ın gizli maddelerinden biri olduğunu bile iddia ediyorlar.

“Ezan Türkçe okunsun” deyip işe ezanları susturmakla başladılar ama bu tutmadı. Tersine millî şuur seviyesini yükseltti. Netekim Menderes’in iktidarında derhal bu vahim yanlış düzeltildi.

Sonra ilmihali budadılar. Öyle ki bugün mihraba geçen bazı taharetsiz imamların ayakta bevlettiği bile söyleniyor. Kesin olarak biliniyorsa böylelerinin arkasında namaz kılmak caiz değildir.

İlmihalsiz İslâm yetmedi, “Kur’ân Müslümanlığı” diye bir ucube icad ettiler ve geleneksel Sünnî İslâm’ı hadîs-i şerîf’lerden mahrum bıraktılar.

Müslümanların Kemalist olması bundan otuz kırk sene önce muhaldi. Şimdi Müslümanların çoğu Kemalist.

10 Kasım’larda sirenler çaldığında bir bakın, ezanı mı daha huşu içinde karşılıyor Müslümanlar yoksa o sirenle peydahlanan atmosferi mi?

Ağaç o kadar budanmıştı ki, «Moiz Kohen Kemalizmi»nin “Kahrolsun Şeirat” dediğine bile aldırmadı Müslümanlar. Zira «şeriat» nedir bilmiyorlardı. Şeriatin bizzatihi İslâm olduğunun farkında değillerdi.

Artık iş o hale geldi ki Kemalistler “bunlar şeriati geri getirmek istiyor, 1930’ların inkılâb kanunlarına dönelim” dediklerinde “evet, inşá’allah şeriati getireceğiz, devr-i sábıka asla dönmeyeceğiz” demek yerine yalnızca siyasal İslâm olarak cılız bir tepki veriliyor.

Ağaç görünümlü kütüğün de kesilerek tamamen imhası için kolları sıvamış zındık Moiz Kohen’ciler. Müslüman kendine gel, yoksa o ağaç üzerine yıkılacak ve ne dinin ne imanın kalmayacak, yalnızca ahiretin değil, dünyan da mahvolacak…

Adnan Menderes iktidarının (1950-60) büyük hatalarından biri hukuka aykırı, «Atatürk’ü Koruma Kanunu»nu çıkartmış olmasıdır. Atatürkçü Celal Bayar 1950-60 yılları arasında cumhurbaşkanıydı, Çankaya Köşkü bahçesine bir Atatürk heykeli diktirmiş, kaidesine de “Atatürk, seni sevmek millî bir ibadettir” diye yazdırtmıştı.

İbadetler budandıkça Müslümanlar Atatürk’ü daha bir sevdiler. Henüz millî ibadet büyük yaygınlık kazanmadı ama bu gidişle yakında o da olur.

Müslümanlarda merak yok, hafıza hiç yok. Sir Percy Loraine’den Mustafa Kemal ne istemişti diye merak ediyor muyuz? Atatürk neden çevresinde Türkiye’yi emanet edebileceği birini görememiş de bunu İngiltere Büyükelçisi Sir Percy Loraine’e tevdi ihtiyacı hissetmişti?

Tamam kellelerimizin üzerinde bir Demokles Kılıcı 5816 sallanıyor ama bu kadar da korkulmaz ki. Sanki iliklerimiz donmuş. Halkıyla entelektüeliyle hepimiz yegan yegan birer zombiye dönüşmüşüz.

İstiklâl Marşı şairimiz merhum Âkif ne diyordu?

Ey dipdiri meyyit! “İki el bir baş içindir”
Davransana… Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok… Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana… Sen böyle değildin.

Şairler sultanı Necip Fazıl Kısakürek de öyle demiyor muydu?

Geldi ölümlü yalan gitti ölümsüz gerçek
Siz hayat süren leşler sizi kim diriltecek

Cevap vereyim: Bizi biz dirilteceğiz, biraz yürek yiyebilsek.

Zira, yine istiklâl Marşı şairi Mehmed Akif’in dediği gibi,

Şehâmet dîni, gayret dîni, ancak Müslümanlıktır;
Hakîkî Müslümanlık en büyük bir kahramanlıktır.

Yürek yemiş Sancaktar Grubunu tebrik ederim. 11.11.2021