Biz mi Hayvan Onlar mı?

Biz mi Hayvan Onlar mı?

 

boz ayı son bir fırt daha

çekmişti ki sıgarasından

oh dedi attı izmaritini

parmağını yakmadan

 

 

 

sincap bu ya ne olacak

karnı doymuş yavrucak

cevizle fındıkla oynuyordu

patisinden düşürdü pattadanak

 

 

 

kurtlar bir sürü halinde

geçtiler

gözleri çakmak çakmak

uzaklara dalmıştı

küçüçük bir duman kıvrım kıvrım

uzaktan onlara bir şeyler

söylüyordu

 

 

 

geyik anladı bu dumanın kasvetinden

bir ok sanki fırladı mecalinden

yangın! dedi ah! evim barkım yavrular

yanıyor ciğerlerim yetişin insancıklar

 

 

 

bir kaplumbağa ağlıyordu

sırtının yanığından

bir yavru ayı annesinin kaybından

yürekler dağlıyordu

 

 

 

gül yandı gövde dal yaprak yandı

karınca arı böcekler toprak yandı

gözyaşları sel oldu pınarları kurudu

dinmedi yine yangın büsbütün hayat yandı

 

 

 

bu şiir var ya bu şiir öyle yufka ki kapısı

kağıttan mı yoksa çıra mı ki yapısı

alevler arasında bin bir can havli duydu

ıssız karanlıklarda bir yanan da oydu

 

11/07/2020 yağmur…

 

Yükselen Yağmur