DİYARBAKIR, KIRKLAR DAĞI, SAKİNEM

Dinde zorlama yok, dinsizlikte zorlama var. Dinsizlere her yol mübah.

Din vicdanlara hapsedilmeli, ama dinsizlik yayılmalı, millî eğitimin, kanunların mihveri din dışı (seküler) hayat modeli olmalıdır. Türkiye’nin yüz yıllık “dinsizlik kazanımları” vardır ama bin yıllık İslâm dini kazanımları yoktur!

İçişleri Bakanı sayın S. Soylu, jandarma personeline ‘göreve abdestli çıkın’ demiş. Sen misin diyen? Şeriat istiyormuş. Neden şeriat yerine dinsizlik istemiyormuş?

Bendeniz de bir zamanlar Gündüz isimli BBP yayın organı gazetede böylesi bir yazı yazmıştım ve Hürriyet Gazetesi 28 Temmuz 1995 tarihli o yazımı hemen ertesi günü, “Polise İslâmcı Taktik” manşetiyle (ANKARA) haber yapmıştı:

Din düşmanlıklarını her fırsatta kusmaya devam eden bir kesim var. Bunları iyi teşhis etmeliyiz. Bunlar eşçinselliği savunur ama dinin temel değerlerini savunanlara en küçük bir hak tanımak istemezler. Bu vatanın sahibi onlar değil. Biz dinimizi savunacak ve şeriat için canımızı vereceğiz, onlar değil biz kazanacağız sonunda.

Diyanet İşleri Başkanı orduya duâ etmiş. Nasıl eder? Zındıklara bakar mısınız? Duâlı merasimler, dindar nesil yetiştirmek, dindar toplum oluşturmak için Diyanet’e her yıl bütçe ayrılması büyük suçmuş… Bre namussuzlar Diyanet’e ayrılan o bütçe size verilsin de zındıklığı yayın isterseniz… Allah bunları kahretsin. Ágâh olalım.

* * *

Muhterem okurlarım, bundan yedi yıl öncesinde yine böyle Diyarbakır özlemi içime çökmüş ve bir şiir yazmıştım. Keşke bir besteleyen de olsaydı:

SAKİNEM AŞKIMIZA MERMİLER YAĞDI

Aşkımıza mermiler yağdı gül yerine Sakinem,
Sokaklarımıza ateşten barikatlar kuruldu
Unutalım, görmeyelim diye bir birimizi
Oysa biz ne kadar da severdik seninle
Melik Ahmet’te birlikte dondurma yemeyi.
Kürtçe gibi söyler «Melgahmet» derdi baban,
Çok severdi Ulu Camide namaz kılmayı...

Aşkımıza mermiler yağdı gül yerine Sakinem,
Aşkımızı gözyaşı ve kandan seller götürdü
Dağlardan sel gibi belâ indi üzerimize..
Aşkımızı kattı önüne, çöp gibi süpürdü Sakinem..
Bilmem ki bir daha öyle dondurma yer miyiz?

 
Melik Ahmet’te polisler, Ulu Cami’de ezan,
Ezan sesine karışan silah sesleri her an...
Sirenler çalıyor «Kırklar Dağı’nın» yerine..
Ne çok severdin bu Diyarbakır türküsünü Sakinem
Sen söylerdin utangaç utangaç, ben eşlik ederdim
Yanlış, der, tam da en güzel yerinde keserdin

 
Hatırladıkça yere düşürdüğün o dondurmayı
Dudaklarımda tebessüm, gözlerim onlara inat
Buğulu gözlerim, hasrette kahroluyorum Sakinem,
Sevdamızın üzerine kara kara bulutlar çöktü,
Rahmet yerine mermi düşüyor bak yükseklerden
Ayaz yerine mermi vurdu, bağlar dağ oldu Sakinem...
Kara, mor üzümler yok oldu aşkımızdı onlar gûya

Zalim boran, sade bağları mı viran etti Sakinem..
Bak kıyısında gezdiğimiz Dicle de hüzünle akar,
Fırat’ına kavuşmak için çileli, uzun bir yolu var..
Sen Kürt, ben Türk, ne kadar da mutluyduk,
Ne Türk, ne Kürt mutlu şimdi ahu gözlü Sakinem,
Bu savaş insanla birlikte daha fazla aşk öldürdü...

 
Aşkımızı kanla boğacaklar, kahrım bundan Sakinem
Aşkımıza nazar değdi, duâlar gönder n’olur Sakinem,

 
Aşklara mermiler yağıyor, gül yerine Sakinem,
Mardinkapı şen değil, Melgahmet soğuk mu soğuk,
Aşıklar yerine ölüm buluşur, sokaklarda cinnet,
Dondurmacı yok, kefen satıyor yerindeki adam,
Mele Mülayim selâ verir, Ulu Camiyle Diyarbakır ağlar,
Cemaat, millet, hattâ bütün dünya... insanlık ağlar...
Ağıtlarda analar, babalar, kan ağlar oğullar, bacılar,
Sakinem, bak ne çok ağlayan ana dolu, Anadolu’da

Aşklar gözyaşlarıyla toprağa aktı, toprak da ağladı,
Kan rengi güller biter, kıpkızıl güller Diyarbakır’da...
Musallada çelenk olmuş sana verdiğim mis kokulu
Diyarbakır gülleri, sararmış solmuş hepsi bir tenhada

Not: Şiiri Diyarbakır Türküleri’nin şahı «Kırklar Dağının Düzü» ile birlikte okuyunuz. Fonda bu türkü, okumaya başlayın. (Hasseten Diyarbekir şivesiyle bir okuyan olmalı, Böyle bir kayıt yapıılırsa Allah için bana da gönderilsin.) 08.09.2022