Nöbetçi Eczaneler
Hep Said Paşazade yazacak değil ya. Bugün de benim hocalığım tuttu. Sizlere duâ, zikir ve bunların ehemmiyetini anlatmak istiyorum.
Biraz Diyanet Hutbeleri biçiminde olacak ama idare edin. Enfâl Sûresi, 24. âyet-i celîlede Cenâb-ı Allah, “Ey îman edenler, sizi, size hayat verecek şeylere davet etdiği zaman Allah’a ve Resûline icabet edin. Bilin ki şübhesiz Allah kişi ile kalbi arasına girer ve siz hakıykaten yalınız Ona dönüb toplanacaksınızdır” diye buyurmaktadır.
Kur’ân’ın en büyük müfessiri Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadîs-i şerîf’lerinde bu àyete işaretle yàni izah sadedinde şöyle buyuruyor:
“Yâ muhavvile’l-havli ve’l-ahvâli havvi’l-hâlenâ ilâ ahseni’l-hâl.” Yàni meâlen “Ey halleri (kalpleri) halden hâle çeviren (Allah) hâlimizi en güzel hâle çevir” İşte Allah’ın kişi ile kalbi arasına girmesinden murad da tam olarak budur.
Allah dilerse en olmaz, en uzak dediğiniz kişiyi hidayete erdirir. Hidayet üzere olan Cennetlik gördüğümüz biri de bir bakarsın imansız oluvermiş. Tabiî her şeyin sebebi var. Kim neye yönelirse Allah ona onu yaratır.
Kişi Allah’tan hidayetinin devamını sürekli duâ ederek dilemezse, Rabbi, Halık (yaradan), Rezak-u zul kuvvetil metin (Zâriyat Sûresi, 58. àyet: (rızkı veren pek çetin kuvvet sahibi) olan Allah’la irtibatını kaybeder, yàni zikri keserse, muhafazallah gün gelir bakarsın ayağı kayar, bu dünyada rızkı kesildiği gün de mülhid (inkârcı, dinsiz) olarak ölür!.
Büyükler “her hâl muhavveldir” demişler. Yàni her hâl değişir, âlemde hiçbir şey olduğu gibi kalmaz. Kulun kalbi de değişebilir, sapıtabilir. Bu yüzden duâ fevkalâde mühim. O kadar ki Cenâb-ı Allah Furqàn Sûresi, 77. âyet-i celîlesinde de “duânız (yakarış ve ibadetleriniz) olmayaydı Rabbim size neden değer versindi (ne işe yarardınız ki)” buyurulur..
Diyarbekir’li Said Paşa hazretlerinin (kadd. sırrûh) ünlü «Müstaqim Ol» şiirindeki mısralar da bu konuda aydınlatıcılığa haiz:
Hep geçer âlemde hiç bir hâlete yoktur sükûn
Zevkâ bak değmez teessüf etmeğe dünyâ-yı dûn
İstikamet şerr-i âdâdan seni eyler mâsun
Hakk ider eshab-ı sıdkın hasmını elbet zebûn
Müstakiym ol Hazreti Allah utandırmaz seni
Dünya hayatı bir aldanmaca ve oyalanmadır, yalan dünya denilmesi bu yüzden. Bu âlemde hiç bir halin istikrarı, sükûnu yoktur. Bir halden bir başka hale; bir durumdan, bir mevkiden, bir yerden başka bir duruma, yere yahut mevkiye geçilir. (Ey) Zevk sahibi (hazlarıyla, hep mutlu yaşamayı düşleyen) kişi, dünyada rahatlık arama, bu dünya yalan dünyadır; bu yüzden dünyalıktan hiçbir şey için üzülmeye değmez. Oysa doğruluk ve dinde sebat hem kişiyi düşmanlarından ve nefsin en büyük düşmanı Şeytan (aleyhillâne)’den de korur, hem de mutlu huzurlu eder.
(Emredildiği gibi) dosdoğru, (Qâl’û Belâ’da verdiği söze sadık) kullarını Hakk Azze ve Celle hasımlarının şerlerinden korur, onlara düşmanlık edenleri rezîl rüsvây ve perişan eyler.
Nitekim Kelime-i Tayyibe-i Münciye-i Mübareke’ye[1] (tevhide) dâvet eden Hazreti İbrahim’i yakmak isteyen, kendini tanrı sayan Nemrud’a böyle oldu: Gözle zor farkedilen küçücük bir sinek tarafından (işkence edilerek) öldürüldü, rüsvâ oldu. Hâkezâ Resûlullah’ın (salat’u selâm olsun ona) düşmanlarının tamamı da hep rezîl rüsvâ oldular, kıyamete kadar ve mahşerde de rüsvâ olmaya devam edecekler. Dosdoğru olursan Hazreti Allah asla utandırmaz pişmanlık çektirmez.
CUMA’NIZ MÜBAREK OLSUN. Cuma’lar hürmetine Rabbim Tealâ hiçbirimizi imanlı halden imansızlığa muhavvel ettirmesin. Din ü diyanetimizde, emr-i mâruf ve nehy-i münker dâvasında sâbit kadem eylesin, evlâd ü iyâlimizi de bizi de saptırtmasın. Amin. 22.04.2022
————————————-
[1] Kelime-i Tayyibe-i Münciye-i Mübareke, “Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resûlüh” sözüdür. Malûmâlileri mánâsı da, “Allah’tan başka ilâh bulunmadığına ve (efendimiz hazreti) Muhammed’in (s.a.v), Allah’ın (c.c) kulu ve elçisi olduğuna (kalben) şahitlik (iman ve sözle de ifade) ederim”
YORUMLAR