İnsanlık Bitti mi? İnsanlık, Ne Oldu Sana?

Günümüzde sıkça karşılaştığımız bir soru: “İnsanlık bitti mi?” Maalesef, birçoğumuz bu soruya “evet” cevabını veriyor. Ne zaman bu soruyla karşılaşsak, içimizde bir boşluk, derin bir hayal kırıklığı oluşuyor. Çünkü aslında insanlık, hepimizin sahip olduğu en değerli hazineydi. Ancak bu hazinenin yavaş yavaş elimizden kayıp gittiğini görmek üzücü.

Bir zamanlar merhametin, sevginin ve saygının hakim olduğu bir toplumda yaşıyorduk. İnsanlar birbirinin arkasından kuyu kazmaz, aksine düşenin elinden tutardı. Oysa şimdi öyle bir noktaya geldik ki, ekonomik krizler ve zorluklar bahane edilerek insanlar birbirlerinin sırtından geçinmeye, fırsat kollamaya, en küçük bir çıkar için dostunu bile harcamaya başladı. Ekonomik kriz belki de sadece bir bahane, çünkü insanlık krizi asıl mesele. Kendi çıkarını ön planda tutan, sevgiyi ve saygıyı hiçe sayan bir toplum haline dönüşüyoruz. İnsanın en temel değerlerini kaybetmesi, ekonomik şartlardan çok daha derin bir yara açıyor.

Halbuki, insanlık denilen şey, içimizdeki merhametin dışa vurulmuş halidir. Bir insanın gerçek değeri, sadece kendine olan sevgisiyle değil, başkalarına gösterdiği saygı ve şefkatle ölçülür. Başkalarına yardım edebilme gücümüz, bizi insan yapan en güzel özelliklerden biridir. Fakat ne oldu da bu duyguları yitirdik? Belki de zamanla birbirimizi anlamayı bıraktık. Merhameti unuttuk, empatiyi bir kenara bıraktık. İnsanlık, birlikte daha güçlü ve mutlu olabileceğimizi anladığımızda başlar. Ama biz bu birlikteliği, dayanışmayı bir kenara bırakıp kendi yalnız kalelerimize çekildik.

Küçük iyiliklerin büyük insanlık hikayelerinin başlangıcı olduğunu unuttuk. Her gün biraz daha kendi dünyamızın içinde kayboluyoruz. Oysa gerçek insanlık, zor zamanlarda bile birbirimize destek olabilmekle anlam kazanır. Sadece kendimizi düşünmekle değil, başkalarının da iyiliğini gözetmekle insan olmanın değerini buluruz.

Bu dünyada hepimiz bir gemideyiz, birbirimizin yükünü hafifletmediğimizde bu gemi batmaya mahkûmdur. Etrafımızdaki kargaşa, güvensizlik ve kötülüğün içerisinde bile insan kalabilmek için çabalamak zorundayız. Daha güzel bir dünya, insanlığın gerçek değerlerini hatırlamakla mümkün olabilir. Ve bu dünya, hepimizin içinde taşıdığı iyilik, merhamet ve sevgiyle yeşerebilir.

Her birimiz, insanlığın tükenmediğine inanmalı ve bunun için çaba göstermeliyiz. Çünkü dünyayı daha yaşanabilir kılmak için önce kendi içimizdeki insanlığı ortaya çıkarmamız gerekir. İnsanlık bitmedi; biz unuttuk. Şimdi yeniden hatırlama zamanı.