Mustafa Necati Daştan: ANNELERİN ANNESİNE

ANNELERİN ANNESİNE

Bugün kalbimi çocukluğumun koynuna bıraktım.
Ellerine alır koklarsın diye..
Yağmur gözlerine şifa
Çiçekler sana tac olsun diye
Zamana şiir yazdım
Zamanı şiirle kazıdım anne
Zaman en güzel yerinde dursun diye.
Baharı güneşle buluşturan ellerin var ya
Keder nedir hiç bilmesin anne.

II
Varlığa ilk adımda sendin güneşim
Ellerim tomurcukken daha
Bahara yaslanan hayallerim vardı
Hayatın kalbine seninle yürüdüm
Yalnızlığımı seninle paylaştığım anne
Çaresizliğin içinde çaresin sen

III

Sar beni dualarına anne..
Hissederim dualarını kalbimle
Ben anlatamıyorum ki
Sen anlatmak istediğimi anla anne...

Gönlümdeki çağlayan senin sesindir.
Çilenin her kalesi yüreğine dikilir
Çaresizlik koynuna bir çiğ gibi düşerken
Ne acılar avuttun kalbinde kim bilir.

Nice Pınarlar akıttın içine
Anneyi bilmek Allah’ı bilmekmiş
Anneyi bilmeyen kendini ne bilir
Annesiz olan hayat kupkuru bir emektir
Anneden yoksun hayat hüsran demektir

IV
Uykuya haram gecelerin var bilirim..
Kanar.
Duyurmazsın... Duyuramazsın
Derdini türkünün kollarına salarsın gizlice
Allah’tan sana bir müjde gelir.
Cennetin köşeleri senindir anne
Ellerin umudun rahmet kokusu..
Yaratan dostun olsun anne

Gözündeki bir damlaya değmez bu dünya..
Sen kırık bir hayatın içinde rüya,
ömrümün her anına..
Bir sabah ezanı gibi dinlerim hala..
Gönlüm gider
Çocukluğumun masum şarkılarına

V
Küçüktüm ufacıktım
Seni ağlatan pençeyi kıramadım anne..
Bir ateş ki her gün büyür ruhumun derinliklerinde
Yadıma bu akşam matemin çöktü.
Hak etmemiş olsak da..
Hakkını helal et anne....

Mustafa Necati Daştan