” SEVGİ , VARLIĞIMIZIN HUZUR KAYNAĞI “

Yediden yetmişyediye , herkesin bildiği bir söcüktür sevgi sözcüğü ..
Kimimiz kâh içimizde duyarız ,kimimiz kâh bulmaya öğrenmeye çalışırız ..
Kimimizde ise ; sadece sözcük anlamı olarak bildiğimiz , bir türlü hayatımızdaki anlamını çözemediğimiz bir simgesel düşünce olarak etkileşim aldığımız bir sözcüktür sevgi sözcüğü…

Sözcük olmaktan çıkıp da yaşamımızın her alanında var oldukça anlam kazanan ve bizleri de bu manâda anlamlı hâle getiren soyut fakat bir o kadar da soyutluğu ile yaşamımızın en gerçek , en somut varlığıdır sevgi ..
İnsan olma olgusunun paha biçilemez bir kıymeti olduğunu idrak etme şansına sahip olabilenleri lûtfu ile bezeyen bir sihirdir adeta ..
Peki nedir Sevgi dediğimiz o kutsal duygu ??
İki güzel sözcüğün derinindeki anlam mı ??
güzel Bir dokunuş , bir bakışın ifade ettikleri mi ??
İstek ve arzularımızın yerine gelmediği zamanda bile kontrolu ele alacak kadar bağlı olduğumuz bir inanç mı ??
Her hâlde ve her durumda iç huzurumuzu kendisine teslim edebilecek kadar sadakât ile bağlı olduğumuz kutsalımız veya bizimle bütünleşen bir huzur mu ??
Ya da birine yardım etmek mi ??
Bir dua mı ??

Bence sevgi , iyi ve güzel olan herşeyin derinindeki tohumdur ..
Öyle bir tohum ki , eksik olanları besleyip geliştiren ve büyüten ..
Tıpkı bitkilerin , ağaçların su ile beslenip büyümeleri gibi ..
Şu tanım belki de sevginin önemini birkez daha ortaya koyacaktır :
İyilikler ve kötülükler nasıl var ise ; sevgililik ve sevgisizlik de o kadar gerçektir ..
Sevgiliği iyiliğe eş değer , sevgisizliği ise kötülüğe eşdeğer olarak benzetmek hiç de yanlış olmasa gerek ..
Toplumda veya çevremizde gördüğümüz tüm kötülüklerin sebebi sevgisizlik değil midir ??
Sevgi dolu bir hitap ve bir davranış ; güven duyduğumuz bir liman , yanında huzur bulduğumuz değil midir ??
Cevabın evet olduğunu duyar gibiyim ..
Öyle ise , sevginin yoğun olduğu yerlerde hiç şüphesiz ki kötülük olmaz ..
İyilikler olur…

Sevgi , doğmadan önce bebeğin anne karnında annesi ile olan bağı ile başlar ..
Daha sonra ailenin içindeki huzur , ahlâk ve doğruluk onuru ile birey ile beraber gelişir .. Başka bireylere de örnek olacak bir kimlik kazanıncaya kadar gelişebilmesi çok büyük önem arz eder ..
Toplumun içinde görevleri ile var olmaya başlayan bu birey , aileden aldığı sevgiyi , paylaşım , sorunları yapıcı bir bakış açısı ile çözme , yardımlaşma gibi sevginin uzantıları ile bağlı olduğu toplum veya kurumu yücelterek ve de kendisindeki bu kıymetli potansiyelin emeğinin karşılığını alarak , gören ve de alkışlanan bir birey olarak bir kimlik kazanır ..
Sevginin bireysel kazanımlarının bir bölümüdür bu saydıklarımız ..
Bir de sevginin toplumsal potansiyeli vardır ki ; bu durum sevginin ; toplum kuralları , eşitlik , hak ve özgürlükleri sunuş biçimi , bireylerin her türlü şartına göğüs geren , eğiten , ve yardım eden kurumların varlığı ve hizmeti ile gösterilebilinir ..
Toplumsal yaşamın sevgi ile yoğrulmuş birlik ve beraberliği , o toplumu global manada da güçlü , saygın ve güvenilir kılar ..
Toplumu oluşturan bireylerin birbirine olan tutumu , kurallara uyuş , toplumu benlikten uzak ” biz ” duygusu ile hissediş ve yaşatış sevginin en gerçek uzantılarından biridir , demek yanlış olmaz sanırım…

Gerek kendi bireysel yaşamımız gerekse toplumsal bütünlük içindeki varlığımız sevginin sahip olduğu manevi değerlerle anlam kazanır ..
İşte görünmeyen soyut bir kavram olan sevgi , bu değerlerle somut yani gerçek olur ..
Duyarlılık , empati , vicdan , saygı ve sahip olduğumuz dili etkili , anlayışlı ve hoş dokunuşlarla kullanabilmek sevgi dolu bir toplumun başlıca manevi değerleridir diyebiliriz ..
Sevginin içinde barındırdığı tüm manevi değerlere sahip olup , bunları olmayanlarla paylaşan kişi ve toplumlar mutlu ve huzurludur Bunun tam tersi ile yoğrulan bireyler ve oluşrurdukları toplum ; mutsuz , güvensiz ve yalnızdır ..

Öyle ise !!
Gelin hep birlikte bizi ortak değerlerde buluşturan , eğitim ve inanç farklılıklarımıza rağmen ; bizleri birarada huzur ve muhabbetle tutan ; önyargısız , kusur aramayan , yapıcı , yardımsever , güzelim Türkçemizi en iyi değerlendirdiğimiz bir ifade ile sevgiyi bulalım ..
Affeden ve seven olalım ..
Hep birlikte sevginin o sihirli dokunuşunu yaşayalım ..
Yaşatalım …
Sevgilerimle ..

Meltem Doğanay