Meclis Bakmazsa, Etiket Konuşur 

Meclis Bakmazsa, Etiket Konuşur 

Bu ülkede artık fiyatlar artmıyor. 
Fiyatlar konuşuyor…

Hem de yüksek sesle. 
Rahat.
Çekinmeden.

Çünkü karşılarında bir engel görmüyorlar. 

Bu bir ideolojik tartışma değil. 
Bu bir sağ - sol meselesi değil.
Bu bir ekonomi teorisi hiç değil.

Bu, basit bir hesap meselesi. 

Vatandaşın cebindeki hesapla,
raftaki etiket arasındaki uçurum meselesi.

Örnek:

Antalya’dan, İzmir’den çıkan bir kilo mandalina 3 - 5 TL arası
Nakliyesi var.
İşçiliği var.
Kirası var.
Fire var.

Maliyeti 20 TL.

Devlet ne yapmış?
%15 artış açıklamış.

20 TL’nin %15’i ne eder?
3 TL.

Raf fiyatı ne olmalı?
23 TL.
Hadi diyelim 25 TL. Biraz daha iyimser düşünelim 30 TL

Peki raf ne diyor?

Kavacık’ta bir markette bir kilo mandalina: 39 TL. 
Yanı başındaki markette bir kilo aynı mandalina: 79 TL. 

Aynı ürün.
Aynı sokak.
Aynı gün.

Elma, marul, üzüm, ayva, pirinç, bulgur derken örnekleri çoğaltabiliriz. Üstelik bu marketler tek ürün satmıyor.

Bu noktadan sonra “piyasa” demek,
hesabı inkâr etmektir.

Burada piyasa yok.
Burada boşluk var.

Ve o boşlukta etiket cesaretleniyor. 

Devletin verdiği %15’ler,
rafta toplanıyor.
Dörde bölünmüş artışlar,
tek kalem hâline geliyor.

Ortaya şu algı çıkıyor: 
“Devlet %60 zam yaptı.”

Hayır. 
Bunu devlet yapmadı.

Ama bu algıyı fırsata çeviren bir düzen var.
Ve o düzen, bakılmadığında çalışıyor.

İşte tam bu noktada Meclis’in rolü belirleyicidir.

Meclis aynı dilden konuşursa, algıyı fırsata çeviren bu düzene engel olur.

Meclis, fiyatlar konusunda lütfen aynı dili - bir defaya mahsus da olsa - konuşsun. 

Sayın meclis vatandaşı şaşırtın. 

Serbest piyasa,

“canım ne isterse yazarım” serbestliği değildir.

Aynı ürün,
aynı sokakta,
7  kat, 16 kat fark ediyorsa;
orada rekabet yoktur,
denetimsizlik vardır.

Vatandaş bu boşluğu dolduramaz. 
Yetkisi yok.
Gücü yok.

O yüzden adres bellidir: 
Türkiye Büyük Millet Meclisi.

Asıl rahatsız edici olan şudur: 

Bu hesabı vatandaş yapabiliyor. 
Siz de yapıyorsunuz…

O hâlde soru açık kalıyor: 

Bu hesap biliniyorken, 
bu etiketler neden bu kadar rahat?

Bu bir suçlama değildir.
Bu bir hatırlatmadır.

Çünkü temsil,
sadece kürsüden konuşmak değildir.

Temsil,
bu hesabın rafta bozulmasına
göz yummamaktır.

Bugün raflar bu kadar rahat konuşuyorsa,
bir yerde bakış eksik demektir.

Ve artık herkes şunu biliyor:

Meclis bakmazsa, etiket konuşur.

Meclis bakarsa fiyat durur, bakmazsa bedeli vatandaş öder.

Vatandaş bedel öderse milletvekili kimin vekilidir? 

Selam ve saygılarımla