Savaşın Yeni Yüzü: İran Direndi, İsrail Sarsıldı Ama Kim Kazandı?
Savaşın Yeni Yüzü: İran Direndi, İsrail Sarsıldı Ama Kim Kazandı?
Sevgili okuyucularım merhaba
Ortadoğu’da ateş hiç sönmüyor. Ancak son İran-İsrail çatışması, bugüne dek gördüklerimizden daha farklı bir tablo sundu. Bu sadece iki ülkenin askerî hamleleriyle sınırlı değildi; bölgesel dengeler, diplomasi, istihbarat ve toplum psikolojisi de bu savaşın görünmeyen cephelerini oluşturdu.
Peki herkesin aklındaki o soruya dönelim: Kim kazandı? Bu soruya kuru istatistiklerle değil, daha geniş bir perspektiften bakmak gerek.
İran: Direnişten Taarruza Geçiş
İran bu çatışmaya saldırıya uğrayan bilim insanları ve komutanlarının yasını tutarken girdi. Ancak gösterdiği serinkanlılık ve hesaplı tepkiler, alışılmış “duygusal refleks” çizgisinin dışındaydı. Tahran yönetimi, savaşı büyütmeden ama geri adım da atmadan adım adım tırmandı.
İran’ın iç istihbarat birimlerinin savaş öncesinde yaptığı operasyonlar, rejimin olası bir çatışmaya hazırlıklı olduğunu gösterdi. Dahası, İsrail’in nükleer altyapısına yönelen siber ve füze saldırıları, İran’ın sadece savunmacı değil, artık etkin bir saldırı oyuncusu olduğunu ortaya koydu.
İçeride ise halkın rejime olan desteği dikkat çekiciydi. Rejim muhalifleri bile, dış tehdit karşısında milliyetçi bir duruşla geçici de olsa iktidarın arkasında hızalandı. Tahran, bu savaşı iç konsolidasyon için de iyi kullandı.
İsrail’in Teknolojisi Yetti mi?
İsrail tarafında ise teknoloji hâlâ en büyük koz. Demir Kubbe, lazer savunma sistemleri, ileri siber yetenekler... Ancak bu savaş, İsrail’in üstün teknolojisinin sınırsız güç anlamına gelmediğini gösterdi. Yoğun füze saldırıları karşısında zaman zaman zafiyet yaşandı. Sivil altyapıda oluşan büyük hasar ve milyarlarca dolarlık ekonomik kayıp, Tel Aviv yönetimi için iç siyasette ciddi baş ağrılarına yol açabilir.
Yine de İsrail’i gözden çıkarmak kolay değil. Hassas hedeflere yönelik nokta operasyonlar, İran içindeki bazı kritik unsurların etkisiz hale getirilmesi gibi hamleler, İsrail istihbaratının hâlâ bölgedeki en etkili güçlerden biri olduğunu gösterdi. Ancak İran’ın iç güvenliğini koruyabilmiş olması, Mossad dahil birçok aktör için bir uyarı niteliğinde.
Diplomasi, Yeni Cephenin Adı
Savaş sadece sahada değil, masada da verildi. İran, nükleer denetim mekanizmalarından çekilerek Batı’ya net bir mesaj verdi. Çin ve Rusya ile ilişkilerini derinleştirerek çok kutuplu dünyada yeni bir pozisyon aldı.
İsrail ise ABD’nin baskısıyla ateşkes masasına oturmak zorunda kaldı. Bu, diplomatik alanda bir manevra kaybı anlamına gelebilir. Yine de İsrail’in Batı'daki konumu güçlü. Özellikle ABD ve Avrupa’daki müttefikleri, Tel Aviv’in arkasında durmaya devam ediyor.
Toplumlar Ne Düşünüyor?
İran’da savaş, halkı rejimin etrafında toplayan bir etki oluşturdu. İç siyasetteki gerilim yerini, dış tehdide karşı birleşmeye bıraktı. Bu durum geçici olsa da rejim için ciddi bir nefes alma alanı sağladı.
İsrail’de ise savaşın getirdiği can kaybı ve maddi yıkım, hükümete yönelik eleştirileri artırabilir. Ancak İsrail halkı, tarihsel olarak kriz anlarında yüksek direnç göstermesiyle bilinir. Bu defa da farklı olmayabilir.
Kazanan Kim? Belki De Hiç Kimse
Bu çatışmada klasik anlamda bir galip yok. İran, beklenmedik bir direniş gösterdi, caydırıcılığını artırdı ve uluslararası alanda yeni hamleler yaptı. Ancak bu İsrail’in askeri kapasitesini kaybettiği anlamına gelmiyor. İsrail sarsıldı ama hâlâ güçlü.
Aslında bu çatışma bize bir gerçeği daha gösterdi: Yeni dönemde savaşlar sadece füze veya uçaklarla kazanılmıyor. Stratejik sabır, toplumsal birlik ve diplomatik hamleler de en az tanklar kadar belirleyici.
Ve galip, artık sadece sahada değil; zihinlerde, ekranlarda ve diplomatik odalarda belirleniyor.
Son söz?
Artık savaşlar, kazananın alkışlandığı, kaybedenin diz çöktüğü bir arena değil. Kazanmak; sabır, akıl ve strateji işi. Ve bu denklemde mutlak zafer diye bir şey yok ama galiba galibiyetin tanımı değişiyor .
Selam ve saygılarımla
