YÜREKTEN GELEN ÇANKIRI SEVDASI

Ben bir Çankırılıyım. 

Taşından toprağına, dağından ovasına, insanından havasına kadar kokusunu içime çektiğim, sokaklarında yürürken tarihle selamlaştığım bu kadim şehrin evladıyım. 

Ve evet, ben Çankırı sevdalısıyım.

Bu sevda sadece memleket toprağına duyulan bir özlem değil; 

Bu sevda, kültürüne, değerlerine, örf ve adetlerine sahip çıkma sevdasıdır. 

Çankırı’nın adını duyduğumda göğsüm kabarıyorsa, bu bir tesadüf değil; bu, bir aidiyet bilincidir.

Benim milliyetçiliğim, yalnızca kuru sloganlarla değil, Mahallemin yaşlısına selam vermekle, Yoldan geçenin yükünü omuzlamakla, Çankırı’nın adı geçince gözlerimin parlamasıyla hayat bulur.

Çankırı milliyetçiliği, bölücülük değil; 

Birleştirici, kucaklayıcı, geçmişine sahip çıkan bir yürek duruşudur. Ne başkasını dışlar ne de kendini küçük görür. Kendi toprağına bağlı, milletin tamamını seven bir anlayıştır.

Biz Çankırılılar az konuşur, çok iş yaparız, Reklamı değil, icraatı severiz, Vatan söz konusuysa gerisi teferruattır der, Ön safta yerimizi alırız.

Ve bilirim ki; 

Çankırı'nın sokaklarında büyüyen her evlat, Bir gün nerede olursa olsun bu toprakların kokusunu unutmaz. Çünkü biz sadece Çankırı’da doğmadık, 

Çankırı bizim içimizde doğdu.

Ben Çankırılıyım… 

Milliyetçiliğim de, memleket sevgim de yüreğimdendir, Bu toprağın insanı olmakla gurur duyarım. 

Ve her fırsatta gururla söylerim “Çankırılı olmak ayrıcalıktır, Çankırı’ya sahip çıkmak görevdir.”