Sabret Can Azerbaycan…

Anadolumuz ve kadim Türk yurtları tarihi çok geniş, eski ve zengin bir geçmişe sahiptir… Her okuduğumuzda duyduğumuzda çok ilginç, hadiselere tanık oluyoruz. Bazen büyük bir kahramanlık destanına, bazen çok hüzünlü bir olaya…

Bir büyük sevinçle karşılaştığımızda belleğimizi altüst eden bir drama da tanık oluyoruz maalesef…

Sonra dişimizi sıkıyoruz…

Sonra Ya Sabır diyoruz…

Sonra yumruğumuzu sıkıyoruz…

Yine Ya Sabır diyoruz…

Önceki gün acı ve acı olduğu kadarda düşündürücü bir haber düştü ajanslara…

Kahpe Ermenistan , hudut nöbeti tutan Azerbaycanlı kardeşlerimize ateş açarak 2 Azerbaycan askerini şehit ederken 5 askerinde yaralanmasına neden oldu.

Bu haberi izlerken henüz yeni yazdığım ‘İstiklal Yolu’ isimli kitabımda yer alan “Derbent Karakol Baskını” aklıma geliyor.

Bugün Ermenistan topraklarında yaşayan Ermenilerin tamamı kahpedir… Kahpeden öte ittir…

Kahpelik Ermeni’nin kanında , soyunda vardır… Dün Ermeni çeteleri Türkiye’nin kurulmaması için sinsi sinsi kahpelik yapıyordu… Tarih boyunca hiç Bizans oyunundan ve kahpelikten vaz geçmeyen bu çeteler ! Dün Kastamonu Ilgaz Dağı’nda , Karabağ’da bugün ise hududunu korumaya çalışan kahraman Azerbahcan Türklerine sinsi sinsi yaklaşarak arkadan ateş açmakta!

Türklerin yeniden silkinip ayağa kalkmaya çalıştığı Kurtuluş Savaşı yıllarında İnebolu’dan kadını erkeğiyle kağnılarla cepheye cephane çeken kağnı kollarına, askerimizin gücünü kırmak amacıyla sinsice pusular kuran ve hemen ardından Ilgaz Dağı geçidinde yer alan

Derbent Karakol’una baskın yaparak 1’i Kastamonulu, 4’ü , Çankırılı toplam 5 askerimizi şehit eden bu kahpe sözde devletim ! diye geçinen Ermeniler değilmiydi?

Ben ‘İte bakmam, itin sahibine bakarım!’

Peki nüfusu 3 milyon dahi olmayan bu kahpe soysuz köpeklerin arkasında kimler var?

Başta Fransa olmak üzere gizliden gizliye Rusya ve İsrail yokmu?

Peki bu devletler dün neyin peşindeydi bugün ne istiyorlar?

Dün Türklerin, İngiliz mandasından kurtulmasını istemeyen bu batılı devletler bugün tam bağımsız Türkiye’den rahatsız değiller mi sanıyorsunuz?

Yıllarca Ermeni köpeklerini kışkırtarak hem Türkiye’nin hem Azerbaycanlı kardeşlerimizin canını yakmadılar mı?

Daha Karabağ katliamı hafızalarımızdayken, bu köpekler şimdi ne yapmaya çalışıyor dersiniz?

Güney Doğru’da PKK denen canilere sizlere bağımsız devlet kuracağız diyerek kışkırtan bu caniler değimliydi?

Ama o eski Türkiye yok artık…

Kuzey Irak’taki oyunu aslan Mehmetçiklerimiz bozdu… İtin sahibi hayal kırıklığına uğradı.

Suriye’de oyun bozuldu, itin sahibi hayal kırıklığına uğradı.

Şimdi Libya’da Hafter denen darbeci şahsın arkasında kim olduğunu sanıyorsunuz? Fransa ve Rusya değimli?

Peki bunların amacı ne?

Tabiki dün ne ise bugünde aynı senaryo…

Dün” Türkleri yok edinceye kadar savaşağız” diyen bir zihniyet yokmuydu?

300 milyon Türk’ün , ekonomide, teknolojide, bağımsız silahlanmada dahası ‘bir olup iri olmasından’ korkan bu kahpe zihniyet maalesef dur durak bilmiyor.

Acılar yaşayacağız…!

Acele etmeyeceğiz…!

Önce PKK, ardından Suriye, ardından Libya…

Tabiki sanada sıra gelecek kahpe Ermenistan…

Nasıl Derbent Karakol baskınını yapan soysuz kahpelerin cezası verildiyse, Karabağ’da katlettiğin bebeklerin, kadınların ve masum insanların ve bugün sinsice şehit ettiğin Azerbaycanlı kardeşlerimizin intikamı alınacaktır…

Merhum büyük şair Abdurrahim Karakoç ve merhum ünlü halk ozanımız Ozan Arif’in yıllarca Azerbaycanlı kardeşlerimizin çektiği acıları anlatan o ünlü şiirlerinden bir bölümünü tarihe not düşmek adına paylaşıyorum…

-Karabağ

Bahtına ağlayan Azerî kızı Sen Karabağ dersîn, ben karayazı Boşlukta çırpınır Türk’ün avazı Sanma kî dertlerîn azı bîzdedîr Sîzdekî yaranın özü bîzdedîr.

‘Gel gardaş’ dîyorsun gelecek yol yok Şehîtler kabrîne koyacak gül yok Çîlesîz saat yok, kavgasız yıl yok Kurşunlar sîzdedîr, sızısı bîzdedîr Sîzdekî yaranın özü bîzdedîr…

(Abdurahim Karakoç)

-Ya Karabağ ya ölüm…

Karabağ'da kap-kara bir destan yazılırken Savunmasız insanlar kurşuna dizilirken Bebeklerin başları taşlarla ezilirken Kimse bana diyemez dişlerini sık artık! Ya Karabağ ya ölüm! Başka yolu yok artık! Genc, ihtiyar, kadın, kız, demeden kıyılmakda

Kolları kesilmekde, gözleri oyulmakda, Dalqa-dalqa semaya feryadlar yayılmakda Bir şehidin mezarı bir taneden çok artık! Ya Karabağ ya ölüm! Başka yolu yok artık! Televizyon veriyor, verince bakılıyor…

O mübarek mesçidler, camiler yıkılıyor Sofrada boğazıma lokmalar takılıyor Qardaşlarım ölürken bana hayat yük artık! Ya Karabağ ya ölüm! Başka yolu yok artık!

(Ozan Arif)

GÜNÜN SÖZÜ

“İntikam almayı sevmem ama ödeşmek adettendir…”