Savruluş / Yokoluş Eslem CİVAN

Savruluş / Yokoluş      

Tükeniyoruz matemli günlerin alacakaranlığında

Issız bir sokakta kayboluş, yeni doğan her sabah

Cümlesi birikmiş yalnızlığın;

Saçında, yüzünde, gözbebeğinde.

Kaldırımlar yorgun

Üzerinde yürümediğin günden beri

Tutsak bir kelepçe bileğinde zaman

Nedir ki seni bağlayan, bir bilenin olmadan

Sökük cebinden dökülmüş umutların

İsyankar mı isyankarsın, artık anladım.

Sus(ma) kadın;

Çığlığın duyulmaz, avazın çıksa da

Yankılanan sadece gözyaşların semada

Doğurduklarına inat, bin pişmansın doğduğuna

Yücelmek nede yakışırken sana

Düşmüşsün kendini adam sananların ağzına.

Ağla(ma )kadın;

Bahşedilen bir sanatken varlığın

Bedenin üzerine karalanmış kaderin

Asırlar öncesinden soyutlanmış kimliğin

Sarındığın çulları yırt kadın

Yoksa;

Dövülensin, sövülensin, öldürülensin sen…

Eslem CİVAN