Gufran Kayışoğlu

Gufran Kayışoğlu

“Her şey incelikten, insan kabalıktan kırılır” der Rumi. Bütün kırıklarımı topladım avuçlarıma, kan revan ellerimle tutuyorum kalemi. Onca hengamenin ortasında eteklerinden aşk dökülen bir devrin asırlarca uzağından yazıyorum şimdi.
Bizi hoyratça, hunharca savurup dağıtan yüreksizliklerden korunmak için ördüğümüz kozalarda çürüdüğümüz aşkın müsveddesine dahi muhtaç kaldığımız bir çağdan aşka sesleniyorum gerçek aşka.
Ey aşkı arayan dinle şimdi:
Duvarlar her zaman bir zırh niyetiyle örülmez bazen onları yıkmak pahasına kimler yanınıza gelmeyi ister görmeyi arzularsınız.
Değer vermek bazen toz duman ortasında kalmaktır. Kıymet göstermek zamana yayılacak, sonradan öğrenilecek bir şey değildir. Bu nedenle kıymet görmediğiniz yerde bir ümitle beklemek düşüklüktür.
Her ruh değerine göç edebilecek kadar güçlüdür ve her kalbe terk ettiği değersizliğe dönüp bir daha bakmamak onuru yaraşır.
Oruç Aruoba bir kitabında şöyle der: “Bir yeri gerçekten ve toptan terk etmeyen, yeni bir yola çıkılamaz. Tanrı Lut’a boşuna dememişti ya “Geriye bakmayacaksın” diye.
Siz yürüyün geride kalan karşınıza dikilemiyorsa layığı ardınızdır.
Siz, sizin için sizinle dahi savaşacak cihangir kalplere layıksınız.
Siz yürüyün, kışı yaşadıysanız kim ne derse desin önünüz bahardır.
 
                   
                                                                                                        Gufran KAYIŞOĞLU