Ahfeş’in Keçisi…

Ahfeş, Arap gramerinin en büyük âlimlerinden üç ayrı kişinin adıymış. Bunların her üçü de yaptıkları çalışmalarıyla Arapça’ya büyük hizmetlerde bulunmuş… Fakat bu üç âlimden birinin adı, bu çalışmalarından ziyade keçisi ile olan muallim – talebe ironisi ile meşhur olmuş…

Ahfeş, mánâca; daha ziyade tropikal iklimlerde görülen bir göz hastalığı adı. Güneşe ve ışığa aşırı duyarlılık, gözlerini kısarak bakmak zorunda kalıyorlarmış. Ahfeş’lerin gözleri küçük olup geceleri gündüzden, bulutlu havalarda da aydınlık güneşli havalardan daha iyi görürlermiş. Söz konusu büyük dil âlimi de bu illetten muztaripmiş binaen’aleyh isminden ziyade «Ahfeş» lakabıyla tanınmış.

Ahfeş, yaşadığı muhit itibariyle dil konusunda verdiği dersleri dinlemeye istekli kimse bulamaz. sayıları birkaçı geçmeyen öğrencileri de sık sık derslere devamsızlık ederlermiş.

Böyle durumlarda Ahfeş hoca hem muallimliğin hakkını vermek, hem maaşını hak etmek, hem de ilmî araştırmalarını ilerletmek için talebesiz sınıfta bile ders anlatmaya devam etmiş vazifesini aksatmamış.

Nihayet hiç talebesi olmadığında da sınıfta canlı bir muhatap olursa dersin daha zevkli geçeceğini düşünüp keçisinin boynuna bir ip geçirerek bir öğrenci gibi kendisiyle beraber derslere getirmeye başlamış.

Dersini anlatıyor, gerekii yerlerde “Anladın mı?” diyerek keçinin yularını çekiyormuş. Keçi, yuları her çekildikçe mecburen başını öne eğiyor, Ahfeş de bunu tasdik manâsına alıp bir sonraki bahse geçiyormuş.

Kibirliler allameyi cihandır, kendi dışındakilerin bilâistisna tamamı nádânlar gürühudur. Pekâlâ kriteri nedir bu adamın? Onun tek kriteri egosudur:

Merak ederim hep, “bu millet iflah olmaz” falan diyenler hangi milletten acaba? Yahu insàn içinde yaşadığı millete hakaret eder mi?

Açıp Kur’ân okumuyorlar mı? Allah bize Şeytan ve Âdem (a.s) kıssasını, Cennet’ten çıkarılmayı háşa boşuna mı anlatıyor. Gurur beyinsizliğin kapısıdır. Şeytan çok zeki amma gururu yüzünden Cennet’ten kovuldu.

Sonra da (fendi, mekri ile kandırabildiği) Âdem’i (a.s) Cennet’ten çıkarttı ama kendi de bir üst seviyeye yükselmedi, bilakis kıyamete kadar lâ’netle anılacak olan en aşağılık mahlûk oldu.

Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) “meddahların (övücülerin) üzerine toprak saçınız” (yani onlara mani olun, yaptıklarını kerih bulup reddedin, onlara ölümü hatırlatın) buyurmuşlardı.

Zira gururu okşandıkça insàn daha ziyâde gururlanır ve nihayet Şeytan’a yâr olur. Ahfeş’in keçisi gibi olmak da bir nevi meddahlıktır. Ne pohpohlanan ne pohpohlayan olmamak gerek.

Kimsenin başsallayıcısı olmayınız. Sizi hiç itiraz etmeden dinleyenlere de bunları hatırlatın, tenkidi sevin. Takdir edilmeseniz de Allah emeğinizi zayi etmez. Yeter ki Allah için çalışın. 24.02.2024