ESLEM CİVAN HAYAL DENİZİ

HAYAL DENİZİ

Sürgün hayatları yaşamıştı gözleri

Buğulu bakışları belki bu yüzdendi

Açmaya niyetlenmişken tam seherin vaktinde

Meltem rüzgarları kavurmuş

Kasırgalar savurmuştu yapraklarını

Rengi mi?

Elbette siyahtı

O pembeyi bir tek yanaklarında taşırdı

Kırmızının ise dudaklarında işliydi her hali

Saçları kahverengiye bakan koyu kestaneydi

İplik iplik olmuştu kirpikleri

İnadına kapkara, inadına sihirli

Kokusu ise cennet’ül duael gibi iksirli

Aradıkça gizlenen, gizlendikçe netleşen bir rüyanın içindeydi.

Belkİlerin hiç girmediği

Keşkelerin hiç çıkmadığı dünyası,hep o andan ibaretti

Gizemini yitiriverecekti dokunsa zaman

Her demde saklıysada sözleri

Manasını anlamak güçtü sanki

Bu yüzden vuslat bir tek onun hasretiyle yanmıştı

Ve işte ben, ben olmuştum hayal denizinde

Sen beni hiç bilmesen de.

ESLEM CİVAN