Haziranla Yolculuğumuz

İnsanoğlunun duygulanımı tıpkı mevsimlere benzer. Bazen kış da yazı yaşarken bazen de yaz da kışı yaşarız. Bu durum haziranda ocağı, şubatta temmuzu yaşamak gibi aşikâr bir şeydir. Yeni başlangıçlarla sükûnet duvarları renklenirken, hengâmeden uzaklaşır akıl. Bir o kadar özgürleşir iradeler. Neşe ve huzura ümit kapısıdır haziranda çarpan yürekler. Gökyüzünün derinliklerine kanat çırpan kuşlar yükseklerden aşağıya kendini bırakırken, kanatlarını yayarak durgun halde süzülmeleri kadar sakindir bu zamanın duygu dalgaları da. Arkasına aldığı duygu yumağı ve güven iklimiyle üzüntüler uzağa düşer. Haziran, içimizi sessizliğe açtığımız dinlenme zamanıdır bazen de. Aşina olduğumuz kötü çağrışım yapan seslerden uzak kalarak kendi iç sesimizi dinleme çok sesliliğidir bir bakıma. Huzuru yudumlamak, mutluluğu duyumsamaktadır gül kokularının arasında…

Hisler mi dediniz?  Onlar da göçmen kuşlar gibi konaklar bazen. Kimi zaman da kanatlarına güç toplayarak gökyüzünün özgür derinliğine gömülüp giderler. Adeta bir geçiş mevsiminin içindedirler. Bahar coşkusunun debdebesini geride bırakanın güleç yüzlü kıpırtısındadırlar. Havailiklerin ve acemiliklerin yorgun izini üzerinden atma telaşıyla olgunlaşma mevsimini beklerler. Hayattan geçerken kazanılan zorlu tecrübeler, kış mevsiminden çıkıp, bahardan da geçerek haziranla mutedil bir dengeye oturuyor. Aslında baharın gençlik deliliğine küçük bir frendir bu günler desek, yanlış tespit yapmış sayılmayız. Duygular acısa da bazen, gerçeğin duvarına çarpsak da hayat devam etmektedir halen. Anılara yolculuk yaptığınızda “ay dede” kaşlarını çatıyorsa şayet, tebessümü sönüyordur. Yarınlara umutla baktığınızda ise sadece geceyi aydınlatmakla kalmayıp tatlı tatlı gülümsüyordur. Yıldız kümesinin sevinçten uçuşmalarını size hediye gönderiyor ay dede. Haziran bir bakıma silkelenme zamanıdır toparlanmak adına. Tüm ağırlıklarımızı üzerimizden atmak, hafiflemek adına iradeye kuvvet veren bir zaman dilimidir. O yüzden ömrünüzün haziranını iyi değerlendirin! Mademki böyledir; yaralarımızı sarmak için nice ümitler vardır yarınlara dair. Ve o ümitler yarınlara kurulan köprülerle örülüdür ömrün haziranlarında…

Neler çağrıştırmaz ki haziran bizlere? Doğumları, ölümleri, hicran yüklü ayrılıkları, vedalaşarak ayrılmaları, vedalaşmaksızın yaşanan ayrılıkları. Kavuşmaları ya da dostluğun insanda bıraktığı tarifsiz güzellikleri ve hazları. Yenilgiyle büyüyen öfke ve nefretleri yahut gerçek sevgileri hatırlatır haziran. Sükûnetli gecelerindeki o munis meltemler, kuş ve çekirge haykırışları, kırlangıç ötüşleri, gündüzünün kuş sesleri, arı vızıltıları ve yeşille kaplanmış doğanın muhteşemliğiyle bizleri adeta büyüler. Hiç bitmesin isteriz haziranla yolculuğumuz. Ancak sayılı gündür! Bundan önceki haziranlarda olduğu gibi bu da geçip gidecektir hayatımızdan. Muhtemel ki boş gitmeyecektir alıp başını uzaklaşırken. Bu takvim yılının yarısını devirdiğimizde ömrünüzden de bir yarıyıl daha gitmiş olacaktır. Yanına birçok yaşanmışlık, özlem, ayrılık, doğum, ölüm ve yaşanmamış duyguları, özlemleri de alıp gidecektir. Haziran; ömrün gençliğini, deli duyguları, sahip olmak istediklerimizi çağrıştırıyor. Sonrasında ise geride bıraktığı hüzünleri ve karmaşaları… Yaşadığımız hayatın başkahramanı yine bizleriz. Güzellikler de bizim için acılar da. Envaı çeşit duygular da yine bize aittir.

Ömür hep haziran gücünde kalmaz. Ardında sonbahar ve kışı saklar. Bu yüzden dostlarımızın ve sevdiklerimizin kıymetini bilelim. Bir haziran daha görür müyüz bilmem. Haziranın ardından; kaybettiklerimiz, yaşanmamış ümit ve özlemler, yaşanma ihtimali varken yaşanamamış güzellikler içimizi titretir. Dünde yaşanmayanlar adına bugünü de yaşanmaz kılan hoyratlıklar belimizi büker. Oysa hayattayız ve nefes almayı sürdürüyoruz. Öyle ise dostlukları ve sevgileri öldürmemek gerek…

Sıkıntılarınızın geride kaldığı, ümitlerinize kavuştuğunuz, tasa ve korkularınızın kaybolduğu bir haziran olması dileğiyle. Yüreğinize dokunan, masal güzelliğinde izler bırakan haziranlarla yolcuğunuzun hep sürmesi temenni ediyorum. Her daim sevgiyle kalın.