ŞEHRİYAR ve HEYDER BABA

ŞEHRİYAR ve HEYDER BABA

Hüseyin Şehriyar (1806-1988) İran’ın 20.yüzyılda yetiştirdiği en büyük şairlerindendir. Türk asıllıdır. Güney Azerbaycanlıdır.

Yüksek ögrenim için gittiği Tahran’da Tıp Fakültesine yazılır. Uzun yıllar ailesinden, çocukluğunun geçtiği, Heyder Baba dağına yaslanmış Köyü Hoşgenap’tan ayrıdır. Memleket burnunda tütmekte, eski günlerin özlemini çekmektedir.

Umutsuz bir aşk sonrası ruhi bunalım geçirir, tıp eğitimini yarım bırakır, inzivaya çekilir. Şiirle ilgilenmeye başlar. Zamanla İran’ın en tanınmış şairleri arasına girer. Şiirlerini Farsça yazmaktadır.

Şehriyar anasına çok düşkündür. Anası, Şehriyar’a sitemde bulunur: ” Oğlum, duydum ki büyük şair olmuşsun. Bütün Fars aleminde tanınmışsın. Ama men senin söylediklerini anlamıram. Niçin öz dilinde, sana süt veren ananın dilinde yazmırsan!”

Anasının sitemi Şehriyar’ı çok etkiler. HEYDER BABA’YA SELAM ve HEYDER BABA şiirlerini, öz dili Türkçe ile yazar. Hece ölçüsünün 11’li kalıbını kullanır.

Bu uzun şiirlerde tasasız, mutlu çocukluk günlerine duyduğu özlem, doğduğu yöreye hasret, anılara yolculuk vardır.

Lirizmin doruklarına ulaşan duygusallık, olağanüstü bir şiirsellik, Türkçe’nin muhteşem anlatım ve ifade olanakları bu başyapıtlarda bir araya gelmiştir.

Şehriyar, Tebriz’de, şairler mezarlığında ( Makbaratul Şuara ) yatmaktadır. Türk Kültür dünyasının kutupları olan büyük edipler,şairler için düzenlenen mezarlık, mimari yönden de ilginç özelliklere sahiptir. Makbaratul Şuara ziyaretçileri, ziyaret süresince bir kültür tünelinde tarihsel yolculuğa çıkmakta, birkaç saat içinde yüzlerce yıllık yol katetmektedirler.

Şehriyarın kabri müze türbenin en dikkat çekici bölümü olan orta yerindedir. Şehriyar’ın kabrine yaklaştığınızda sensörler devre girmekte ve Şehriyar, ziyaretçilerini kendi sesinden HEYDER BABA şiiriyle karşılamaktadır.

Hüseyin Özbek