CANIM YANIYOR

CANIM YANIYOR

Sosyal medya da takip ettiğim savaşa hayır diyen yabancı bir kaç aktivist var.
Günlerce İsrail’in katliamı ve Gazzelliler için grup etkinlikleri düzenliyor ve gözyaşları ile konuşmalar yapıyorlardı.
Son günlerde bu aktivistlerden 2 si artık paylaşım yapmadığını sustuklarini görüyorum. Diğerlerinde sosyal medyalarina gelen kısıtlamalar yüzünden görülmedik lerini söylüyordu.
Bir şekilde susturulmaya çalışılan haksızlıgin güçlü olduğu bir dönemden son hızla kalbimiz lekelenerek geçiyoruz. ..

Filistin halkının acısını paylaşıyoruz, her gün empati kurmaya çalışıyoruz . Ama şu verilen istatiksel veriler ile acının büyüklüğünü kalbime sığdıramıyorum.
Gazze dünyada en kısa sürede en fazla çocugun öldüğü yer haline gelmiş.
İsrail’in Gazze katliamında 7 Ekim’den bu yana saatte 5 çocuk öldürülüyor gibi rakamsal değerleri anlayamıyorum beynimde ki hiç bir hücre bu rakamlari duymak istemiyor. Sanki ortada matematikde ki bakkal problemi gibi rakamlar arasında kayboluyorum .
Filistin
Kelebeğin ömrü bile Filistinli bir çocuğun aldığı nefesten fazla olduğu bir yer . ..
Farkindamısın …!
Hepimizi bilinçsiz bir bilinç ile fanatik duygusallikta temeli ırkçılığa dayalı kişiler haline getiriyorlar…
Ölümlerin Rakamlarla ifade edilmiş haber sitelerinin yorumlarina bakıyorum…

Haber içeriği ;
Gazze’nin 2,3 milyonluk nüfusunun yarısı çocuklardan oluşuyor ve Gazze’de ilk 3 haftada öldürülen çocuk sayısı, dünyada son 3 yılda öldürülen çocuk ortalamasını aştı.

Yorumlardan bir tanesi fanatikliğin insanlığının üstüne çıktığını gösterdi…

-Bu Arapların sorunu …!
-Neyseki sınırlar var, neyse ki uzaktalar şükürler olsun…
-Filistinlilerin Dedeleri yüzünden bunlarda ölümü hak etti ..
-Zaten ölüyorlardı onlar alışık buna….

75 yıldır Filistin’de insanlar ölmeye alıştımi ?

Ne kadar kolay değil mi, “zaten ölüyorlardı!” demek!
Zaten hergün ölüyorlardı dimi, zaten hergün kadınlar tecavüze uğramaya alıştı, zaten hergün bombaların yıkıntıları arasında çocuklarını aramaya alıştı, zaten sürekli evleri toprakları ellerinden alınıyordu…
Normal mi bunlar şimdi ?

Ne kadar kolay, konfor içinde ki yaşantılarımızdan ,bombalama korkusu olmadan akşam yemeği sofrasında evlatlarınla otururken “zaten ölüyorlardı” demek.

İnsanları bu hale neden geldi? oturup en ağır ksisel eleştiri ile düşünmek lazım.
Ve bu düşündüklerimizi masaya koymadığımız sürece çözüm bulamayız.

Her inanışın temel durumlarına baktığımızda
Fanatik duygularımızın gerçekleri görmeyi engellediği bizi parça parça insan olmamızı öğreten öğretileri görmemizi engellediğinden bahsedilir.
Fanatikliğimizin eseri işte orta da .
Bunca ölümler,bunca kederler … Kesinlikle doğru bu dediğimiz yerden sınanıyor ,ve mutlak olan doğru dediğimizin zıttını var ediyoruz.
Fanatik tüm duygu ve düşünceler hastalık olduğunu günbe gün görüyorum..
Ve bu fanatik davranışlar ile malesef dokundugumuz heryer de hastalık gibi bulaştırıyoruz.
Dünya kurulduğundan bu yana hiç bir ideoloji hiç bir kavram bir çocuğun güvenliğini tesis edecek bir ortam meydana getiremedi.
Seküler bahanelerin iğrençliğiyle koca koca ağızlarımizi acıp ne kadar da kolay sloganlar atıyoruz. Ve anca boş konuşmalar ile kendimizi kandırıp geçiyoruz.

Söyleyin hadi elinizi eğer bir kalbiniz kaldıysa ,
Biz Eşrefi mahlukatmıyız…?
Bir çocuğun güvenliğini tesis edecek hiç bir ideolojimiz yaptırımımiz olmadı … Sadece küçük ortak amaçlarla çıkarlar üzerine yaşayıp gidiyoruz..

Ve bu kadar olan biten de tek gerçek olan bir çocuğun annemsiz yaşayamam feryadı , kan revan içinde kalmış ölmüş çocuklarını kucaklarında taşıyan babalar….
Bunlara sebep olan tüm fanatikliğiniz yerin dibine batsın …
( Asya )
İdil Öznur Görkem