TÜKENMEZ VE ÖLMEZ HAKİKAT SAMİMİYET

Samimiyet.

İnsanların kalabalıklar içerisinde kendisini yalnız ve güvensiz hissettiği bir ortamda tanıdık bir simaya rastlamasıdır samimiyet. Her türlü aldatıcı hesapların döndüğü, haklıların değil; güçlülerin hakim olduğu  bir ortamdaki dayanaktır samimiyet.

Sahte gülücüklerin, riyakâr taltiflerin, cazibedar şöhretin, zengin ikramların, geçici mutlulukların boyasının silindiği andaki yalnızlığın şefkat kucağıdır samimiyet.

Korkunun, nefretin kinin, hıyanetin, menfaatin, bozgunculuğun, şaibenin, hırsın, cehaletin, bencilliğin, ikiyüzlülüğünün zehirli bal hükmünde pazarlarda rağbetle alıcı bulduğu hastalığın, sosyal çöküşün şifa kaynağı ve panzehiridir samimiyet.   

Samimiyet; bir şeyleri- kötü ve makbul olmayan şeyleri tasfiye etme, kötüyü iyiden ayırt etme-arındırma- izale etme, bir şeyi diğerinden ayırarak bir noktada farkı fark etme, tasvip edilmeyen şeylerden kurtulmadır.

Samimiyet; sadeliktir, içtenliktir, duruluktur, olduğu gibi görünmektir, desinlerden öte tavır ve davranış sergilemektir.

Samimiyet, güzel hasletlerle birlikte yaşayarak, ikiyüzlülüğe, ben merkezli ilişkilere, hırsa, kötülüğe aynı mahallede komşu olmaya ikametgâh izni vermemektir.

Samimiyet, amacı ve hedefi belli olan güzelin, iyinin, doğrunun, sevginin, vicdanın ve değerlerin el ele verdiği huzurlu bir yaşamın hayat kaynağıdır.

 

Samimiyet; azimli, güvenilir, ilkeli, insana değer veren, kaliteli bir insan olabilmeyi hedefleyen, olmazsa olmazlarla süslü, onurlu bir hayatın olgunlaşan bahçesidir.

 

         Samimiyet; Varlığın ancak benlikten sıyrılmış vatan, millet, bayrak, egemenlik gibi değerlerin ve ortak birlerin el ele verdiği, tavizsiz ilkeli bir hayatın basamaklarında hizmetle

asker olabilmenin adresidir.

       Samimiyet; gösterişten uzak insanların bir araya geldiği, gönül ikliminde sevgi ile ıslanan, insanların mutluluğu adına fedakârane hizmetlerle ümit, sevgi, inançla masumların yanmasını engellemek adına koşarken taşa takılıp düşmeye bir of çekmeden, acıyı hissetmeden alanlara sığmayan insanları bir yumruk kadar olan yüreklerde insanları misafir etmektir.

 

      Samimiyet; Şeklen uzaklarda da olsa kendini belki de feda ederek dostlarını, gönül kahramanlarını hatırlamak, kısaca paylaşmaktır.

 

Hani konuşmalarımızda yer veririz bu şekildeki konulara. Samimi bir insan, samimiyetine diyecek yok diye…

 

Samimiyet bir kişi için önemli bir referanstır.

 

Samimiyet tek kelime ile birçok şeyi ifade eder. Ve samimiyet ile sıralanır bir bir diğer meziyetler; doğruluk, dürüstlük… gibi!

 

Samimiyet; kalitedir, hayatın en mühim bir öğesidir.

 

Samimiyet;  Büyük bir kuvvetin adresi, güzelliklerin bir noktada aracı,  insanlar için önemli bir dayanak noktası. Dahası en yüksek karakterler yumağıdır samimiyet.

 

En yakınımızdakilere duygularımızı, fikirlerimizi anlatırken gerçekten samimi miyiz veya ne kadar samimiyiz veya Onlar bize ne kadar samimi acaba?

 

Kendi anlattıklarımıza, fikirlerimize, kendi söylediklerimize kendimiz inanıyor muyuz veya ne kadar inanıyoruz?

 

Yani kendimizle bile ne kadar samimiyiz?

 

Yoksa söylediklerimize kalbimizi inandıramıyor, bir ikinci ses mi duyuyoruz? Aynı bedende bile farklı kanaatler mi taşıyoruz, bir uyum sergilemiyor mu aynı bedendeki ben?

 

Belki de samimiyetin samimiyetsizliğinden olacak ki birçok taleplerimizde hayatımızı olumsuz yönde etkileyen aksaklıklarla karşılaşıyor veya sonuç alamıyoruz.

 

Öyle ki kötü bir işte samimi olan bir insan bile bu samimiyetinden dolayı belki de sonuca gidiyor. Samimiyet bir noktada inanmaktır, kararlılıktır.

 

Bir insanın öncelikle kendisi ile samimi olabilmesi, samimiyeti öğrenebilmesi ve hayatına uygulaması kadar önemli olan bir diğer nokta da samimi insanlarla bir hayatı paylaşabilmesidir. Yani samimiyetten kaynaklanan güzel, mutlu bir hayatı yakalayabilmek.

 

 Öyle ki hayatın püf noktalarını, hayatla olan danstaki uyanıklıklarımızı çocuklarımıza bilgi ve tecrübe olarak öğretiyoruz, aktarıyoruz. Ama en basit ve kolay olan samimiyeti öğretmeyi ihmal ediyoruz nedense! Ve belki de samimiyetsizlikten kaynaklanan tavrın ilk muhatabı da biz oluyoruz.

 

Şikâyet ettiğimiz birçok sıkıntının, hastalığın, sosyal sorunun temel nedeni belki de samimiyetsizlikten kaynaklanıyor. Doğal olarak da bu hastalık ve sıkıntıların reçetesi de samimiyet…

 

Samimiyeti ön planda tutan bir hayat düzeni yaşamın bir noktada anlamıdır. Çünkü sevinçler, umutlar samimiyetle paylaşıldıkça anlam kazanır. Aynı şekilde sıkıntılar, dertler de paylaşıldıkça azalır.

Düşünsenize hırsla aynı hedefe kitlenenleri! Ve bu hedef için planlananları ve yapılacakları… Rekabet ve hırs odaklı bu yarışın, hatta bu düşmanlığın, muhalefetin çaresi, kurtuluşu ne olabilir acaba? Cevabı basit. Nasıl?

 Bencil davranmamak, kişisel hesaplara girmemektir. Yani samimiyet göstermektir.

           Samimiyetin de dereceleri ve paylaşıldığı insanlar yok mudur dersiniz?